دوست عزیز، مردمانی که زیر

دوست عزیز، مردمانی که زیر عنوان کرد از آن ها یاد می شود به زبان های گوناگون سخن می گویند. کرد در فارسی و پهلوی به معنای شبان است. مردمانی که شبانی و دام داری می کردند کرد نامیده می شدند. شما در پیش از اسلام به قومی به نام کرد برنمی خورید. این اسم بی مسما را پس از اسلام روی گروه هایی از مردم گذاشته اند که قبایلی از اعراب را نیزشامل می شد. در اسرار التوحید آمده است، کرد بود و گوسفنددار. یا رودکی می گوید: از رخت و کیان خود بگذشتم و پردختم/ چون کرد بماندستم تنها من و این باهو. باهو به چوبدستی شبانان می گویند. برای همین جمع کردن این گروه های انسانی متفاوت و دور ازهم امکان پذیر نبوده و نیست.