برخی عناصر با تنزل مباحثات سیاسی به برخوردهای فردی، نادانی و حقارت خود را بنمایش می گذارند. آنها با کوشش جهت گسترش بی فرهنگی و دامن زدن به جدل های فردی- لمپنی، همچنان ببگانگی خود را با منش دمکراتیک گفتگو، مدارا و دیالوگ سیاسی، مورد تائید قرار می دهند.
اینگونه افراد تصور می کنند که با برخوردهای لمپنی می توانند از ارزش های افراد بکاهند و طوطی وار نسبت هائی به افراد می دهند که شعور و قدرت استدلال آنها را ندارند. برای مثال کمنتارنویسی که مرا "آریاپرست" خطاب می کند؛ نمی تواند یک جمله در اثبات ادعایش (در طول بیش از 40 سال فعالیت سیاسی) مکتوب کند. افراد "اتهام زن" دم به تله مسئولیت پذیری و استدلال و اثبات "آریاپرستی" اقبال اقبالی نمی دهند و هنگامی که تریبون در اختیارشان هست و باید ادعایشان را مستدل کنند، لال میشوند و چون موش به سوراخ ها بر میگردند.
بنابراین من از انتقاد سیاسی استقبال می کنم و نسبت به "احکام" ("فتواها") سکوت کرده و می کنم!