با سلام خدمت دوستان موافق و خوانندگان مخالف.
1- در جواب آن دسته از عزیزان که بدون منطق و درایت به هتاکی و تخریب و رد و انکار روی می آورند چیزی نخواهم نوشت. اعتقاد دارم گفتمان و مناظره و منطق و دانش تنها چیزی است که تغییر و شکوفایی را موجب می شود. بنده هنوز هم اعتقاد دارم اندیشۀ ایرانی نمی تواند برای جهان تغییر و شکوفایی و ترقی بشارت دهد که اگر جنبه اش را داشت تا حالا داده بود.
2 - جناب توکلی عزیز، به اعتقاد من دارند فرافکنی می کنند و اینکه متن بنده در یک اتاق فکر ضد ایرانی طرح ریزی شده و من فقط زحمت نوشتنش را کشیده ام! خب، منصفانه اش این بود که ایشان به سبقۀ نویسندگی بنده رجوع می کردند تا این ادعا را طرح نکنند. اما یک چیز را ناخواسته درست اشاره کرده اند. من سخنگوی کسانی هستم که به تغییر در اتاق فکر ایرانی می اندیشند. من سالهاست می کوشم که این تغییر اتفاق بیفتد. اگر این تغییر
3- جناب توکلی متن مرا انتقادی - دشمنانه توصیف می کنند. من دشمن نیستم. هیچ اندیشه ای دشمن نیست. آنان که قلم و کلام را برگزیده اند در هر جای جهان محترم و ارزشمندند. مخالف خوانی یک متن و اندیشه به مثابه دشمنی و خونریزی نیست. مخالف خوانی تو را با واقعیات درون خویش روبرو می سازد و این شانسی است که یک مخالف خوان به شما می دهد. دشمن در دیالوگ کلاسیک ایرانی کسی است که برای محو کردن و کشتن می آید. من برای تغییر می اندیشم. اعتقاد دارم اگر درهای دموکراسی باز باشند و بنیادگرایی ایرانی عقب بنشیند آنوقت نگرش های ایرانی جماعت نیز در خصوص ملت ها و زبان ها و فرهنگ های دیگر تغییر خواهد یافت. من اعتقاد دارم همۀ فرهنگ ها ارزش ها و امکانات خاص خویش دارند و از دریچه با فرهنگ ستیزی رادیکالیسم می ستیزم.
4- مهم نیست که مرا با چه عناوین و اهانت هایی خطاب می کنید. مهم این است که حرف همدیگر را بشنویم و درستی و نادرستی اندیشه هامان را به بحث بنشینیم. برای همین ما با داشته و نداشته های فکری خویش حاضریم در مدیا و سایت ها و تلویزیونهای فارسی مناظره کنیم. ما خواهان این هستیم تفکر ایرانی به مرز مدارا و تحمل و چند صدایی برسد. در این صورت تغییر را از درون خویش شروع خواهد کرد.
5 - با احترام و سپاس...