Skip to main content

کامنت دوم

کامنت دوم
lachin

کامنت دوم...
((( نظامی گنجوی شاعر مشهور ایرانی که در شهر گنجه در شمال غربی ایران بزرگ می‌زیسته و در اواسط قرن بیستم به دست حکومت شوروی و امروز به دست حکومت بادکوبه قلب هویت گردیده، ممدوحش شروانشاه را در کتاب «لیلی و مجنون» سبب نظم کتاب خوانده )))..
غلو بازی های پان فارسیست ها در این جمله کاملآ مشهود است..( نظامی شاعر ایرانی...) و ( شهر گنجه در شمال غربی ایران بزرگ)...
اگر نظامی شعرهایش را به زبان فارسی گفته است دلیل بر ایرانی بودنش نمی باشد. همانطور که از اسمش پیداست, ایشان اهل گنجه از آزربایجان هستند و صیغه (( ایران بزرگ)) هیچ مفهومی ندارد. عین این می ماند که بگویئم شهریار شاغر فارس هاست چون به زبان فارسی هم شعر گفته است و یا بگوییم که ابو علی سینا از دانشمندان عرب هست به این خاطر که اکثر کتابهای نوشته شده او به زبان عربی است. در ضمن اگر قبول بکنیم که ایشان ایرانی تشریف داشتند. این

پان فارسیست ها چه عملی را انجام داده اند که این شاعر شهیر را به جهانیان معرفی بکنند؟ اکثر دنیا داستان رمئو و ژولیت شکسپیر را شنیده اند. سئوالم از این پان فارسیست ها این است که داستان رمانتیک شرق ( لیلی و مجنون ) که بیش از 400 سال قبل از رمئو و ژولیت نوشته شده است , چه کار های را برای معرفی این اثر به دنیا کرده اید؟ تنها کاری که کرده اید دعوای شما( ایرانی- آزربایجانی) بر سر مجسمه این شاعر است که چندی پیش در ایتالیا به عنوان شاعر آزربایجانی نسب شده است . هیچ وقت هم از یاد نبریم که اپرای لیلی و مجنون که اولین اپرا در شرق و هم در دنیای اسلام در سال 1908 به روی صحنه آمد به وسیله موسیقدان شهیر آزربایجانی « اوزئیر حاجی بیگ اوف» بود..
در عصر دیجتالی که تکنولوژی و اطلاعات انسانی هر چه سریعتر پیش می رود متاسفانه جامعه ایرانی در دوره یخبندان تکامل فکری منجمد مانده است و آن جامعه « آوانگارد» چپ که می توانست پیش آهنگ یک حرکت عظیم مردمی باشد و خلق محروم , انتظار این حرکت را از این جامعه داشتند , هنوز در افکار (( ما فرزندان کوروش کبیر و خشیار شاه هستیم)) درجا می زنند..چه خوش گفت شاعر شیرین سخن پارس..
(( چو ایران نباشد تن من مباد.......بدانگه دادم افکارم را به باد ))...
بهترین ها را برای همه آرزومندم...