شعرایی که قبل از فردوسی از "

شعرایی که قبل از فردوسی از " ایران" نام می برند ، اشاره به اتنیک است نه کشوری به نام ایران با مرزهای سیاسی مشخص . یعنی وقتی از ایران سخن به میان می آید منظور اشاره به مردمی است که به زبان غیر ترکی صحبت می کنند ، همانطوریکه وقتی صحبت از توران است باز مرز مشخص سیاسی بنام کشور توران وجود ندارد بلکه اشاره به مردمی است که به زبان ترکی تکلم می کنند . دراین اشعاراز ایران بیشتر در مقابل توران نام برده می شود . فردوسی هم در شاهنامه محدوده ایران را چیزی از حدود سیستان تا شمال افغانستان می داند ، زیرا در شاهنامه ، کرمان ، زابل ، پارس (فارس) ، گیلان و ... جزئی از ایران محسوب نمی شود . در شاهنامه آمده است : [" ز زابلستان هم ز ایران سپاه /هر آنکس که آیند زینهارخواه "، ز پنجاه باز آوردیدند سی / ز ایران و رومی و هم پارسی " ، " چو از شهر زابل به ایران شویم / به نزدیک شاه دلیران شویم " ،