آقای کیانوش توکلی گرامی! درود

آقای کیانوش توکلی گرامی! درود بر شما! این بار نیز، همانند همۀ این سالها که مورد یورش هستیم، شما و گروه همراه شما، از آزمایشی دگر سربلند بیرون آمدند. به اندارۀ موهای سر خود آقای توکلی دشواری را دیدید و بیشتر این دشواری های از هنگامۀ مهاجرت آغاز شد. دشواری های زندگی در افغانستان، راه بردن رادیو افغانستان به زبان فارسی ایرانی در کنار کشتارگاه کابل، روزها و شب های موشک پرانی در کابل را پشت سر گذاشتید آقای کیانوش توکلی! بیش از ده سال است که مبارزه ای دیگر را آغاز کردید. مبارزه برای روشن ساختن و شکستن دیوارهای بلورین! رسم بر این است :"انسانهایی که در ساختمان های شیشه ای و بلورین زندگی می کنند، نباید بسوی دیگران سنگ پرتاب کنند." از بیش از بیست و چهار ساعت پیش، آنها اما بسوی شما آقای کیانوش توکلی و به خانۀ شما(ایرانگلوبال) سنگ پرتاب کردند. همۀ "آنانی" که بسوی شما سنگ پرتاب کردند،حال هر که و هر سیستم و رژیم باشد، نمی دانستند، خانۀ شما که ایرانگلوبال است، نیز از سنگ درست شده است. اگرچه ضرب المثلی است که می گوید:"گلین را باید با گلین شکست!" و بدینگونه سنگ را اگر می خواهی با سنگ سنگین باید شکست. آنان که بسوی شما، نشسته در خانه ای شیشه ای سنگ را پرتاب کردند، به معنای دقیق کلمه خانۀ خویش را آواره کردند، چه:"ایرانگلوبال" همانند همیشه پابرجا شد، پابرجا ماند و بیش از پیشتر خود را برای گفتن و نشان دادن حقیقت آماده می کند. برای شما آقای کیانوش توکلی و برای همۀ همراهان "ایرانگوبال" نیرویی بیشتر از روزها وساعت های گذشته آرزو می کنم. هزار سنگ برچهرۀ خویش و سر و رو را می خریم، اما "دروغ" نمی گوییم. از "حقیقت" دفاع می کنیم! بگذار اینگونه باشد. درود بر آقای کیانوش توکلی! درود بر ایرانگلوبال