آقای ناصر کرمی گرامی، بنده‌

آقای ناصر کرمی گرامی، بنده‌ با شما جنگ و دعوايی ندارم. می‌شود بدون عصبيت هم بحث کرد. مدعی هم نيستم همه‌ی آنچه‌ که‌ شما می‌گوئيد اشتباه‌ است. به‌ باور من کردها بيشترين نزديکی‌های ممکن را با مردم پارسی‌زبان کشورم دارند. ضمن اينکه‌ حق جدايی برای مردم کردستان قائلم، نيکبختی آنها را در يک ايران دمکراتيک و فدرال می‌بينم. من حتی معتقدم اگر کردستان جدا هم شود، ايران و کردستان دير يا زود به‌ وحدتی نوين مثلا به‌ شکل کنفدرال خواهند رسيد. حال که‌ چنين فکر می‌کنم، دليلی برای جدايی مقطعی نمی‌بينم. از سويی ديگر من مکلف هستم دست دوستی به‌ سوی مردم ترک کشور و منطقه‌ دراز کنم. مگر ما چاره‌ای هم جز تفاهم و تعامل متمدنانه‌ داريم؟ بنده‌ نه‌ به‌ جنگ ترک می‌روم، نه‌ فارس و نه‌ عرب. يک کارپايه‌ی اصلی سياست کردی در عرض هفت دهه‌ی اخير بوده‌ است و اميدوارم تغييری در اين رويکرد ايجاد نشود. با تشکر مجدد از شما.