تماما بی ربط و مغلطه ای بیش

تورکی تا حد ممکن به جای فارسی و عربی می باشد. از آنجاکه زبان تورکی آذربایجانی در ایران هیچگاه رسمی نبوده که هیچ اجازه تدریس نیز نداشته است به همین جهت در عرصه نثر و آکادمیک رشدی نداشته و تنها در در حد شعر و ادبیات محاوره ای ( روزمره) در جا زده است. لذا زمانیکه یک فعال آذربایجانی به نثر نویسی در سطوح محتلف روی می آورد با کوهی از کاستی ها مواجه می شود که یا باید آلترناتیو فارسی عربی یا انگلیسی پیدا نماید( چیزی در مایه های ادبیات به اصطلاح تورکی شبکه استانی یا سخنرانی تورکی مجتهد شبستری ..) یا اینکه از ادبیات کشورهای هم زبان وام گیرد. طبیعتا کسیکه در راستای احیای هویت ملی زبانی خویش مبارزه و فعالیت می نماید آلترناتیو تورکی را به سایر زبانها ترجیح می دهد و این طرز تورکی نویسی نیز از نظر اهداف و مزمون فرق چندانی با نشریه وارلیق یا مکتب زنده یاد زهتابی ندارد. ادبیات تورکی آذربایجانی با تاثیر پذیری از ادبیات تورکیه و آذربایجان شمالی روند رو به رشدی را طی می نماید و در حال گذر از ادبیات و نثر سنتی به مدرن است. نسل گذشته از آنجا که آرمان و آرزوهای ایران گرایانه خود را با نسل جدید حرکت نوین ملی آذربایجان در تضاد می بیند بی خود و بی جهت درصدد تخریب آنان است و متاسفانه در این راستا از هیچ تلاشی نیز فروگذار نیست. نیازی به تخریب نیست : هرکس اوز یولونا لوطفن ... گله جک بیزیم دیر ...