جناب آقای باقرزاده با سلام و

اما گویا شما خبر های جنبش ملی را از روزی نامه کیهان دنبال کرده اید و بدنبال آن با توجه به همگونی درونی تان با اسم شب " تمامیت ارضی ایران" حقی هم به اعتراض حاکمان ایران داده اید. اما در این کنفراس چهار ساعته چه موضوعاتی مورد مباحثه قرار گرفت؟ در این کنفرانس خشکاندن دریاچه ارومیه و پی آمد های آن برای ملت آزربایجان و همسایه های آن – حقوق انسان و خواسته های ملت آزربایجان که مندرج در بیانیه جهانی حقوق بشر است و طرح آن مسائل داخلی هیچ کشوری محسوب نمیشود، و حقوق زندانیان سیاسی آزربایجان جنوبی مورد مذاکره قرا گرفت . در کنار آن بحران رژیم ایران پی آمد های آن برای ملت آزربایجان و در نتیجه تدوین استراتژی مناسب برای حرکت ملی بررسی شد. بعضی از آقایان فکر می کنند که آزربایجان ملک پدری آنان است و ملت آزربایجان مستاجر و صغیر است که فردای خود را در اخیتار رژیم و یا اپوزیسیون او قرار دهد و بنا به صلاح دید آنان حرکت کند. جناب آقای باقر زاده ایران را جنبش های ملی باکانیزه نمیکنند ؛ و آرزوی این را هم ندارند ؛ برعکس زیاده خواهی های شوونیزم که دست از نقش هژمونیک خود تحت نام ایران و زبان تحمیلی فارسی بر نمی دارد بدون شک راه حل خونبار را از هم اکنون می پرورانند. مبارزین ملی آزربایجان با توجه به منافع ملی خود ارتباط با هر کشور و نهاد خارجی را مشروع میداند ؛ همان طوری که اپوزیسیون فارس سالهاست که از این امکانات استفاده میکند. محض اطلاع شما جنبش ملی آزربایجان یک جنبش مدنی و مسالمت آمیز بوده و از هر گونه خشونت ترور و زورگوی بر کنار است . شایسته آن است که " حق تعین سرنوشت ملل" به رسمیت شناخته شود و یک بار هم که شده الگوی صربستان و میلوشوویچ از طرف روشنفکران فارس به کناری نهاده شود و با الهام از نمونه چکسلاواکی به حل مسئله ملل بیندیشند و بدین وسیله به جرگه ملل متمدن وارد شده و با نام خوب در تاریخ بمانند. به امید آن روز