شاه اسماعیل برای توجیه
Anonymous
شاه اسماعیل برای توجیه پادشاهی اش و کاستن از مخالفان، خودرا مخلوطی از نسل ایرانیان، ترکمانان و حتی رومیان معرفی می کرد.
تفرقه و تضعیف مشرق زمین با روی کار آمدن صفویه در ایران
مهمترين رويدادهاي ايران و جهان
دکتر علی اکبر بینا مولف تاریخ سیاسی و دیپلماسی ایران، استاد وقت تاریخ در دانشگاه تهران و سناتور صریح اللهجه در سخنرانی مارس 1962 (اسفندماه 1340) خود به مناسبت 460 ساله شدن اعلام پادشاهی اسماعیل صفوی، دولت های مشرق زمین را از تفرقه برحذر داشت. وی گفت که با اجرای تصمیمات اسماعیل صفوی در خطبه 11 مارس 1502 باعث تضعیف عثمانی ـ بزرگترین قدرت وقت مشرق زمین و گسترش استعمار اروپاییان شد که نتیجه اش مشکلات امروز [سال 1962] شرقی ها است.
اسماعيل صفوي از خانواده درویش تبار شیخ صفی الدین (اردبیل) 11 مارس سال 1502 (مصادف با بيستم اسفند) درتبريز تاجگذاري کرد، شاه شد و شيعه اثني عشري را مذهب رسمي ایران اعلام داشت. وي در خطبه اي كه در آن روز ايراد كرد اعلام داشت که خودرا مكلّف به ترويج مذهب شيعه و ایجاد یک حکومت مرکزی در ایرانزمین [که بر هرمنطقه آن گردنکشی حکومت می کرد] و نجات مردم این سرزمین از وضعيت نابساماني كه از زمان حمله مغول داشتنند می داند.
شاه اسماعیل با این خطبه، فصل جنگ های سیصد ساله ایران و عثمانی را در تاریخ بازکرد و صفحه نخست آن را نوشت. همین جنگها پای اروپاییان را به ایران و ترغیب صفویان به جنگ با عثمانی بازکرد که می خواستند عثمانی یک دشمن محلی داشته باشد و از پشت خنجر بخورد تا اروپا آسوده بماند. به علاوه، اروپا از این درگیری لاینقطع و مشغولیات استفاده کند و به استعمار مشرق زمین ادامه دهد. در میان این استعمارگران، انگلیسی ها دست به گسترش تفرقه مذهبی زدند و آن را گسترش داده اند. تفرقه و برخوردهای مذهبی یک سود دیگر نیز برای دولت لندن داشت و آن مانع شدن از اتحاد دوباره مردمی بود که فرهنگ و نیاکان ایرانی دارند ـ بخشی از این ایرانی تبارها شیعه و برخی سُنّی هستند. اتحاد ایرانی تبارها برای منافع قدرت های جهانی یک خطر تلقی شده است و برای اثبات این خطر، کارهای نادرشاه را مثال زده اند و ....
شاه اسماعیل برای توجیه پادشاهی اش و کاستن از مخالفان، خودرا مخلوطی از نسل ایرانیان، ترکمانان و حتی رومیان معرفی می کرد.
طبق برخی منابع، تا زمان روی کار آمدن صفویه، پیروان شیعه اثنی عشری در ایران در اکثریت نبودند. تظاهر به دینداری ازجمله بکاربردن عناوین مشهدی و کربلایی، کبود کردن پیشانی به علامت عدم ترک سجده و نماز، گسترش بکاربردن عنوان سیّد و عناوین مذهبی و ... از زمان صفویه است
مهمترين رويدادهاي ايران و جهان
دکتر علی اکبر بینا مولف تاریخ سیاسی و دیپلماسی ایران، استاد وقت تاریخ در دانشگاه تهران و سناتور صریح اللهجه در سخنرانی مارس 1962 (اسفندماه 1340) خود به مناسبت 460 ساله شدن اعلام پادشاهی اسماعیل صفوی، دولت های مشرق زمین را از تفرقه برحذر داشت. وی گفت که با اجرای تصمیمات اسماعیل صفوی در خطبه 11 مارس 1502 باعث تضعیف عثمانی ـ بزرگترین قدرت وقت مشرق زمین و گسترش استعمار اروپاییان شد که نتیجه اش مشکلات امروز [سال 1962] شرقی ها است.
اسماعيل صفوي از خانواده درویش تبار شیخ صفی الدین (اردبیل) 11 مارس سال 1502 (مصادف با بيستم اسفند) درتبريز تاجگذاري کرد، شاه شد و شيعه اثني عشري را مذهب رسمي ایران اعلام داشت. وي در خطبه اي كه در آن روز ايراد كرد اعلام داشت که خودرا مكلّف به ترويج مذهب شيعه و ایجاد یک حکومت مرکزی در ایرانزمین [که بر هرمنطقه آن گردنکشی حکومت می کرد] و نجات مردم این سرزمین از وضعيت نابساماني كه از زمان حمله مغول داشتنند می داند.
شاه اسماعیل با این خطبه، فصل جنگ های سیصد ساله ایران و عثمانی را در تاریخ بازکرد و صفحه نخست آن را نوشت. همین جنگها پای اروپاییان را به ایران و ترغیب صفویان به جنگ با عثمانی بازکرد که می خواستند عثمانی یک دشمن محلی داشته باشد و از پشت خنجر بخورد تا اروپا آسوده بماند. به علاوه، اروپا از این درگیری لاینقطع و مشغولیات استفاده کند و به استعمار مشرق زمین ادامه دهد. در میان این استعمارگران، انگلیسی ها دست به گسترش تفرقه مذهبی زدند و آن را گسترش داده اند. تفرقه و برخوردهای مذهبی یک سود دیگر نیز برای دولت لندن داشت و آن مانع شدن از اتحاد دوباره مردمی بود که فرهنگ و نیاکان ایرانی دارند ـ بخشی از این ایرانی تبارها شیعه و برخی سُنّی هستند. اتحاد ایرانی تبارها برای منافع قدرت های جهانی یک خطر تلقی شده است و برای اثبات این خطر، کارهای نادرشاه را مثال زده اند و ....
شاه اسماعیل برای توجیه پادشاهی اش و کاستن از مخالفان، خودرا مخلوطی از نسل ایرانیان، ترکمانان و حتی رومیان معرفی می کرد.
طبق برخی منابع، تا زمان روی کار آمدن صفویه، پیروان شیعه اثنی عشری در ایران در اکثریت نبودند. تظاهر به دینداری ازجمله بکاربردن عناوین مشهدی و کربلایی، کبود کردن پیشانی به علامت عدم ترک سجده و نماز، گسترش بکاربردن عنوان سیّد و عناوین مذهبی و ... از زمان صفویه است