وای خداااا.... نه به اون شاعر

وای خداااا.... نه به اون شاعر های تازه کاری که بی هیچ ادعا شعر میگن وشعر هاشونو به دلیل خشوع هیچ جا بازگو نمی کنند و نه به این اعتماد به نفس. بهخ عنوان یه فردی که الان سعی می کنه مغرض نباشه توصیه اکیــــــــــد دارم که اول از همه کمی در مورد قافیه بخون، بعد در مورد عروض، بعد هم انواع قالب های شعری. اگه نمی تونی قافبه رو نگه داری، مجبور نیستی از کلمات بی معنی و ترکیب های مزحک استفاده کنی. حتماً که شعر نباید کلاسیک باشه. از هه اینها مهم تر، حتی با تمام سعیی که داشتی، نتونستی قافیه ها رو نگه داری، چون اصن معنای قافبه رو درست ندید. برای مثال هرچیزی که آخرش ین داشته باشه که قافیه نمیشه. (جز بیت آخر که خوب بود). بدتر از همه برای رعایت کردن این قافیه ها (مثلا قافیه) وزن شعرت رو هم در بسیاری از ابیات در هم شکستی.
در یک کلام، قبل از انتشار هر نوشته ای، اونو به ه چند نفر بده بخونه و بسیار مطالعه کن