بگذارید قبل از نوشتن جواب شما، حیرت خودم را از این بابت که چقدر نوشته اول و دوم شما شبیه به سیستم فکری و نوشتار آقای یونس شاملی می باشد بیان کنم. حالا،آن یک مساله حاشیه ای بود، بپردازیم به اصل مساله.
بر کسی پوشیده نیست که سازمانهای سیاسی و افکار سیاسی صد ساله اخیر در ایران به میزان زیادی تحت تاثیر افکار تزریق شده شوینیستی فارس قرار گرفته است. بر این هم شکی نیست که در بر خورد به مساله ملی در ایران ، اندیشه حاکم بر اندیشورزان سیاسی در کشور هنوز به میزان زیادی آلوده به بیماری راسیستی هژمونی فارس می باشند.همگی سازمان های سیاسی که شما از آنها اسم برده اید، به غیر از حزب دموکرات کردستان ایران، احزاب سرتاسری می باشند. در میان آنها از احزاب سنتی مذهبی ارتجاعی گرفته، تا محافظه کاران لیبرال سنتی، جمهوریخواهان لیبرال دموکراسی و بالاخره طیف های مختلف سوسیال دموکراسی و چپ سیاسی.
شما میخواهید نسخه پیچیده شده شما، تنها درمان ترکیب آینده و راهکار سیاسی کشور ایران برای سناریوی آلترناتیو به خورد جامعه داده شود. هر راهکار دیگری نژاد پرستانه و خدمت به هژمونی خواهی یک ملت علیه دیگران می باشد. اگر شما به همکاری و حتی وحدت سوسیال دموکرات ها در آینده بعد از عبور از جمهوری اسلامی ایران معتقد هستید، چرا این همکاری را از حالا جهت براندازی جمهوری اسلامی ایران آغاز نمی کنید؟ آیا موکول کردن این همکاریها به مرحله بعد از رفتن جمهوری اسلامی ایران، خود اصرار در حفظ تفرقه در میان صف نیروهای سوسیال دموکراتی که خواهان عبور از جمهوری اسلامی ایران میباشند، نیست.
در ضمن بهتر است از ادبیات تحکمی و عصبی استفاده نکنید، کسی به شما توهین نکرده، این شما هستید که باید ظرفیت تحمل اندیشه ای متفاوت با اندیشه خودتان را داشته باشید.