اصل حق تعیین سرنوشت ملل، از دیدگاه حقوقی و سازمان ملل ، هیچ تناسبی با موقعیت ساکنین ایران ندارد. سازمان ملل که محل نمایندگی کشورها است به هیچ وجهی شامل گروههای کوچک زبانی و دینی و ... نیست وگرنه ما می بایست حتی مرزهای دمکراتیک را درهم شکسته و به تعداد زبانها و لهجه های موجود در جهان ، کشورهای مستقل داشته باشیم.
ایران کشوری است که مرزها و سرزمین های تاریخی و طبیعی و دمکراتیک آن طی قرن های گذشته مرتب مورد هجوم بیگانگان فراوانی قرار گرفته است و ایرانیان نیز تا آنجا که توانستند از این مرزهای طبیعی دفاع کردند. ایران ، امپراطوری یا امپریالیسمی که ملل دیگر را به خود الحاق کرده و پس از برکناری دولت های ملل دیگر و با تحت قیمومیت قرار دادن آنها دولت خودی را بر آنها تحمیل کرده باشد نبوده است. تمام ساکنان ایران به یکسان از سوی حکومت های مرکزی مورد ستم قرار داشته اند-
استانهای آذربایجان ، خوزستان ، کردستان ، بلوچستان و مناطق ترکمن نشین، بخشهایی تاریخی از سرزمین ایران هستند و بخشی لاینفک از ایران می باشند.
ما ایرانیان این حق را برای خود محفوظ می داریم که تجزیه طلبانی که خود را ایرانی نمی دانند و خواهان تکه وپاره شدن ایران ما هستند را سرکوب کنیم .
زمانی که ما ایرانیان، رژیم ضدخلقی و فاشیستی جمهوری اسلامی را سرنگون کردیم و این آخوندهای فاسد و پاسداران ضدخلقی و دزدان بازاری را روانۀ گورستان کردیم آنوقت حقوق اتنیکی تجزیه طلبان بی مقدار را کف دستشان خواهیم گذاشت و آنها را نیز کنار آخوندهای ضدبشر و ضد ایرانی خواهیم فرستاد.