در جریان انقلاب فرانسه, بدلیل سروصدای تظاهرات در مقابل قصر, یکی از شاهزاده خانم ها به بالکن می دود . وقتی می شنود که تظاهر کنندگان شعار می دهند که ما نان میخواهیم, میخندد و می گوید: "چقدر احمقند, نان که خوشمزه نیست, عقل داشتند کیک می خواستند!!!". شعارهای جناب چنگائی هم همراه با بدوبیراه به فعالان ملی از نوع سخن شازده خانم فرانسویست.
رژیم ایران اسلامی-فارسیست و وارث دولت-ملتیست که دکترینهای سیاسی, اقتصادی, امنیتی, فرهنگی و تاریخی آن در دشمنی با ترک و عرب تدوین شده است. ایران کشوری با فرهنگ فئودالی و اقتصاد انگلی نفتیست و شاید چند صد سالی با تحلیلهای بورژوازی و پرولتاریا فاصله دارد.
عجیب است که آقای چنگائی بعد از فاجعه بزرگ و خون آلود قرن بیستم بنام کمونیزم, هنوز از همان ادبیاتی بهره می جوید که مرگ,تبعید و گرسنگی و اردوگاههای کار اجباری ومخوفترین دیکتاتوریها کتابش را بست.
همانگونه که اسلامیون در 1400 سال پیش, گیر کرده اند و قدرت درک شرائط فعلی راندارند, کمونیستهای خاورمیانه ای نیز در باطلاق فکری قر ن فرو رفته اند.
عدالت حکم میکند که ایران همانند اروپای قرن 18 و 19حداقل به 6 کشور تجزیه شود تا راه برای پیشرفت جهشی با حذف انرژیهای منفی تقابل ملل با یکدیگر, هموار گردد.