جناب کرمی متاسفم برای این نظرتان
در پاکستان زبان دانشگاه ها انگلیسی می باشد اما رشد علمی و صنعتی در این کشور نمی بینیم!
در تونس و لبنان و الجزایر مردم فرانسوی را بهتر از عربی صحبت می کنند اما هیچکدام تبدیل به کره جنوبی نشدند و از سیستم فئودالی قبیله ای بیرون نیامده اند و اقتصاد محدودی در حد فروش روغن زیتون و اندکی توریسم دارند.
50 سال پیش چین کشوری عقب مانده بود و تنها بخاطر جمعیت زیاد آنرا در محاسبات قدرت جهان جایی به آن داده بودند. نظریه پردازان غربی بارها یکی از مهمترین دلایل این عقب ماندگی چین را زبان و خط عجیب و غریب و ابتدایی و سخت آن می دانستند اما چینیها با کار و تلاش و زحمت به چنان رشدی از نظر صنعت رسیده اند که اروپا و امریکا احساس خطر می کنند و امروز دومین قدرت اقتصادی جهان است بدون اینکه زبان و الفبای خود را تغییر بدهند یا از دموکراسی غربی تقلید کند .
پس مشکل ما زبان نیست مشکل تنبلی و راحت طلبی و فرار نخبگان و سرمایه به خارج و رانتخواری هزار فامیل ترک و تازی و هزینه کردن ثروتها برای بیگانگان و بی برنامگی و اقتصاد رانتی تک محصولی نفتی و کم آبی و همجواری با مراکز ناامنی و عقب ماندگی جهان ( بزرگترین تولید کننده مواد مخدر جهان و داعش و وهابیت) و دخالت قدرتهای جهانی که منطقه را ناامن می خواهند و البته وجود همین قوم و قبیله های متعددی می باشد که هر کدام ساز خود را می زنند و اکثرشان مهاجرانی هستند که بزور خود را به جامعه تحمیل کرده اند و هیچ نقشی در تولید علم و دانش در کشور نداشته و ندارند و حتی هیچ دلبستگی هم به این کشور ندارند تنها دنبال فرصتی می گردند برای جدا کردن بخشی از کشور و می بینید که چه سوت و کفی می زنند برای این طرح ویرانگر شما. زن و شوهری که اختلاف فرهنگی و سبک زندگی متفاوت داشته باشند نمی توانند یک خانواده را مدت زیادی ادامه دهند چه برسد اداره یک کشور با اینهمه قوم و قبیله با فرهنگهای جدا که یکی ساز ترک مغولی می زند یکی عربی و دیگری پاکستانی و ...
گیریم زبان مدارس و دانشگاه ها را به انگلیسی که زبان اول علم و ارتباطات است تغییر دادیم برای تربیت نسلی که به این زبان تسلط داشته باشند باید حداقل 15 تا 20 سال زمان صرف کنیم اما اگر در چند سال آینده یک کشور دیگر با کار و تلاش زبان انگلیسی را از دور خارج کردند چه کنیم ؟ باز زبان مدرسه و دانشگاه را به زبان جدید تغییر دهیم!
با همین زبان فارسی جوانهای ما در صنایع پیشرفته مثل اتم و سلولهای بنیادی و هوا و فضا و ماهواره پیشرفتهای خوبی کردند که دیدیم چگونه راه آنها را سد کردند. این ماهواره ای که به فضا فرستاده شد و موشکی که آنرا به آسمان برد را کسانی ساختند که در مدارس و دانشگاه های فارسی درس خوانده بودند. پس مهم خواست و اراده است و نه زبان. بقول عوام عروس رقص بلد نیست می گوید زمین کج است! شما اهل کار و زحمت باشی با مدیریت درست منابع می توانی پیشرفت کنی چه زبان هند و اروپایی انگلیسی و آلمانی داشته باشی با الفبای لاتین و نوشتن از چپ به راست چه زبان تک هجایی چین و ژاپنی با خطی که از بالا به پایین نوشته میشود یا زبان فارسی و خطی که از راست به چپ نوشته میشود! مهم کار است و مدیریت و برنامه ریزی . قانون فیزیک و شیمی و ریاضی همه جا یکی است.
هر ساله تعداد زیادی از دانش آموختگان رشته های پزشکی و مهندسی و ... به غرب مهاجرت می کنند اینها همه در مدارس و دانشگاه ها با زبان فارسی تحصیل کرده اند و وقتی به غرب می آیند از نظر علمی از خود غربیها بالاتر نباشند پایین تر نیستند. شما سالها خارج از کشور هستید ما مشکل زبان نداریم.
اجرای طرح های تدریس زبانهای محلی نیز توطئه ای است برای کشاندن بحثهای قومی قبیله ای به داخل مدارس و شکاف بین ملت ایران و البته رسمیت دادن به مرزهای قومی است