Ali Yaghoubvand
نظرات رسیده
Ali Yaghoubvand آقای پالودان یک فرد مخالف اسلام است و انتقاداتش به اسلام، پیغبر اسلام و قرآن از همان نوعی است که مثلا آقای مشیری یا اقای ایمان سلیمانی امیری نسبت به اسلام مطرح می کنند.
Ali Yaghoubvand
آقای پالودان یک فرد مخالف اسلام است و انتقاداتش به اسلام، پیغبر اسلام و قرآن از همان نوعی است که مثلا آقای مشیری یا اقای ایمان سلیمانی امیری نسبت به اسلام مطرح می کنند.
او بنظر می رسد که هم مطالعاتی در مورد اسلام داشته و هم نسبت به نقاط ضعف مسلمانان آگاه باشد. ایشان با توجه این امر با زیرکی زیادی تلاش می کند به مردم و سیاستمداران کشورهای اسکاندیناوی ثابت کند که اسلام با فرهنگ و دموکراسی غرب سازگاری نداشته و مسلمانان تمایل به همگرایی و انطباق زندگی خود با جامعه میزبان را ندارند.
او می داند که اقدامات تحریک آمیز مانند سوزاندن قرآن باعث عصبانیت و ناراحتی مسلمانان و در نهایت درگیری با پلیس می شود و طبیعی است که چنین حادثه ای مسلمانان را نه تنها بعنوان یک مشکل بلکه حتی یک خطر و تهدید در اذهان مردم بومی ثبت می کند.
از طرفی کشورهایی مانند ترکیه، ایران و عربستان هم با توجه به رقابت هایی که بر سر رهبریت جهان اسلام دارند هرسه کشور سرمایه‌گذاری های هنگفتی جهت مسلمان نگه داشتن جوانان مهاجر در کشورهای غربی کرده و می کنند. این سرمایه گذاری ها از ساختن مسجد گرفته تا کمک مالی به گماشتگان خود بعنوان امام و ملا و مفتی یا تاسیس کانون ها و بنیادها و مراکز اسلامی را می تواند شامل شود. آنها با چنین اقداماتی به تبلیغ و ترویج اسلام نوع خود پرداخته و پروسه انتگراسیون جوانان مسلمانان زاده را در جامعه میزبان دچار مشکل و وقفه می کنند.
حالا تصور کنید اگر سازماندهنگان این اعتراضات رهنمود می دادند که مردم در آن محل جمع شده و با آرامش مخالفت و اعتراض خود را با این عمل نشان می داند! آن وقت عکس العمل مردم به احتمال قوی سمپاتی به اعتراض کنندگان و تقبیح عمل قرآن سوز می بود!
آقای پالودان یک فرد مخالف اسلام است و انتقاداتش به اسلام، پیغبر اسلام و قرآن از همان نوعی است که مثلا آقای مشیری یا اقای ایمان سلیمانی امیری نسبت به اسلام مطرح می کنند.
او بنظر می رسد که هم مطالعاتی در مورد اسلام داشته و هم نسبت به نقاط ضعف مسلمانان آگاه باشد. ایشان با توجه این امر با زیرکی زیادی تلاش می کند به مردم و سیاستمداران کشورهای اسکاندیناوی ثابت کند که اسلام با فرهنگ و دموکراسی غرب سازگاری نداشته و مسلمانان تمایل به همگرایی و انطباق زندگی خود با جامعه میزبان را ندارند.
او می داند که اقدامات تحریک آمیز مانند سوزاندن قرآن باعث عصبانیت و ناراحتی مسلمانان و در نهایت درگیری با پلیس می شود و طبیعی است که چنین حادثه ای مسلمانان را نه تنها بعنوان یک مشکل بلکه حتی یک خطر و تهدید در اذهان مردم بومی ثبت می کند.
از طرفی کشورهایی مانند ترکیه، ایران و عربستان هم با توجه به رقابت هایی که بر سر رهبریت جهان اسلام دارند هرسه کشور سرمایه‌گذاری های هنگفتی جهت مسلمان نگه داشتن جوانان مهاجر در کشورهای غربی کرده و می کنند. این سرمایه گذاری ها از ساختن مسجد گرفته تا کمک مالی به گماشتگان خود بعنوان امام و ملا و مفتی یا تاسیس کانون ها و بنیادها و مراکز اسلامی را می تواند شامل شود. آنها با چنین اقداماتی به تبلیغ و ترویج اسلام نوع خود پرداخته و پروسه انتگراسیون جوانان مسلمانان زاده را در جامعه میزبان دچار مشکل و وقفه می کنند.
حالا تصور کنید اگر سازماندهنگان این اعتراضات رهنمود می دادند که مردم در آن محل جمع شده و با آرامش مخالفت و اعتراض خود را با این عمل نشان می داند! آن وقت عکس العمل مردم به احتمال قوی سمپاتی به اعتراض کنندگان و تقبیح عمل قرآن سوز می بود!