● تریبون آزاد

باید بدانید و درک کنید که همزیستی مسالمت آمیز و یا صلح جهانی و یا همان وحدت عالم انسانی از طریق بهایی شدن مردم جهان به دست نمی آید که در این صورت سایر دستورات دینی تان و گفتار و کردارتان را زیر سوال برده و می برید.
دوستان عزیز رفتار شما , کردار شما , همه و همه تکرار تاریخ را می نماید و سیر حرکتی یهودیان مظلوم , از کشتارگاههای دسته جمعی تا تشکیل دولت اسرائیل فعلی را به یاد می آورد.

در نهایت تداوم تحریم های سیاسی و اجتماعی، اجماع و اشتراک جامعه جهانی بخصوص کشورهای همسایه ایران و کشورهای چین و روسیه که دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل می باشند بر سر تحریم های اعمال شده از طرف جامعه بین الملل و در کنار این ها همگرایی و اتحاد گروهها و فعالین قومی و سیاسی موجود در ایران و هماهنگی این گروهها با خواست جامعه بین الملل با در نظر گرفتن شرایط عینی و ذهنی جامعه ایران می تواند در آینده به تغییر رژیم ایران منجر شود

طرح مسأله: به تازگی برخی از مدافعان سرنگونی جمهوری اسلامی توسط دولت های خارجی، برای حساسیت زدایی از مردم نسبت به حمله نظامی دولت های خارجی به ایران، مفاهیم "بیگانه" و "خودی" را به گونه نوینی "بر می سازند". مدعای آنان بسیار ساده و زود فهم است. می گویند:

مهم تر اینکه روند پیش چشم نه به شکست جمهوری اسلامی ناشی از تحریم ها صورت خواهد گرفت بلکه این سیر برخورد نابرابر تنها ملت ایران را روز به روز زجر کش تر می کند « نهایتا » که وارد جنگ با جمهوری اسلامی شدن آخرین گزینه است اما چرا آخرین گزینه را بر اولین گزینه ترجیح نمی دهید تا ملت اسیرایران اینگونه با آثار پدید آمده از تحریم ها به هلاکت روزمره دچار نشوند نتیجه اینکه این « تحریم های کشنده ملت ایران را فلج کرده است» و از زندگی و زنده ماندن ساقطشان کرده است

حداقل 80 درصد ساختار سياسی ايران کنونی همان است که‌ پيش از انقلاب بود. بنده‌ مدعی هستم که‌ در بطن آن ديکتاتوری بود که‌ اين ديکتاتوری شکل گرفت. تمرکز و تراکم سياسی و اقتصادی و فرهنگی ويڕانگر کنونی هم به‌ همان زمان برمی‌گردد. تنها جای آقای پهلوی با خامنه‌ای عضو شده‌ است. آيا شاه‌ ايران آن هنگام اختيارات کمتری به‌ نسبت آقای خامنه‌ای داشت؟!

بر اساس آخرین آمار مرکز فرماندهی پلیس راه کشور، تنها در 120 روز اتوبوس‌های مسافربری بین‌شهری 217 مورد تصادف خونین را در جاده‌های کشور رقم زده و 109 نفر را به کام مرگ کشانده‌اند.

طی سال‌های اقامت در ولایات غربی و اشتغال به امور خبری و کارتون‌نگاری، با یک مساله همیشگی در پوشش خبرها مواجه بوده‌ام که بسیار عذاب آور است. آن اینکه برخی از نیروهای سیاسی که هم اکنون در خارج از کشور و در فضای آزاد و با ارزش‌های جامعه باز غرب زندگی می‌کنند، تفسیری که خبر و پوشش خبر دارند، تفاوت چندانی با رویکردهایی که در یک جامعه استبداد زده - مثل ایران- داشتند و دارند، ندارند.

باید اینجا به نکته ای اشاره شود. یازده سپتامبر، سالروز کودتای نظامی نیروهای وابسته به ایالات متحده علیه دولت مردمی آلنده در شیلی نیز است. نکته اینجاست که پس از حمله بنیادگرایی اسلامی به برج های تجارت جهانی، دال یازده سپتامبر از این واقعه خالی شده است. دیگر یازده سپتامبر شیلی در رسانه ها و خاطره ها نیست. یازده سپتامبر تماما انباشته از چیزی دیگر شده است. هواپیماهایی که در خیال قرار بود آمریکا را سرنگون کنند، کثافت او را پنهان کردند.

آنچه که پشیمانم از آن، این است که ضعف بنیادی و پوسیدگی درونی نظامی را که در آخرین روز‌ها و سال‌هایش به آن پیوستم، یعنی به درونش راه یافتم را نفهمیدم و احساس نکردم. و فرصت‌های بسیاری را از دست دادم. شاید پشیمانی دیگرم اینجاست که وقتی رفتم به درون دستگاه قدرت به مقدار زیادی شیفته قدرت و ظواهرش شدم و غافل ماندم از کاری که با قدرت می‌شد کرد. و آن رساندن پیامی بود که لازم بود و من می‌توانستم بکنم در درون دستگاه. مقداری غافل شدم.

پاسخ به این پرسش آنست: نه از آمدن پادشاهی وحشتی هست و نه از رفتن جمهوری اسلامی، بلکه خلقهای ایران از پیاده شدن دیکتاتوری مجدد دگری نگران اند. خانم بقراط عزیز، شما پرسش تحریک کننده ای فرموده اید و یک مشت ادعای بی استدلال کرده اید. برای نمونه شما در همان جملات اول که یکی از آنها به شرح زیر خواهد آمد، می فرمائید:
"حقوق زنان واقليت‌های مذهبی درکنار تشکيل نهادهای مدرن، بر تارک خدمات دو پادشاه پهلوی می‌درخشد.

گمان نمي‌كنم كه كسروي مي‌دانسته است كه قوانيني به نام قوانين سكولار وجود دارند و قوانيني كه پارلمان‌هاي اروپايي وضع مي‌كنند سكولار اند و اين قوانين مستقل از شرع و اخلاق ديني هستند.ماکس وبر جامعه ایران عصر مشروطیت را جامعه ای تئوکراتیک می داند پس چگونه در چنین جامعه ای مجلس می تواند قوانین سکولار وضع کند؟ تصور هم نمي‌كنم كه مرحوم آدميت نيز در اين باره اشراف عميقي داشته است.

خانم الاهه بقراط در نشريه کيهان شماره ۱۳۹۰ در مقاله‌ای تحت عنوان «از چه می‌ترسيد؟! آمدن پادشاهی يا رفتن جمهوری اسلامی؟!» ديدگاه‌های خويش را به‌جای واقعيت نشانده‌اند و روشنفکران را عامل بر آمدن جمهوری اسلامی معرفی می‌کنند و چنين استدلال می‌کنند که کسانی که خواهان بازگشت نظام پادشاهی نيستند پس خواهان ماندگاری جمهوری اسلامی‌اند. اينک به فرازهائی از نوشته ايشان اشاره می‌کنيم و به نقد آن‌ها می‌پردازيم:

رئیس دولت کودتا در ماجراجویی های خارجی و در سرکوب های داخلی، شریک نخست برای رهبر جمهوری اسلامی بوده است اما اکنون با برخی اقدامات جدایی طلبانه، این پیام شفاف را به افکارعمومی در داخل و خارج از ایران ارسال می کند که از بحرانی بودن اوضاع کشور مطلع شده و به دنبال راهی برای نجات خویش است

تکمیلی: قرار است در ماه آینده میلادی، گروهی از روزنامه‌نگاران و فعالان سیاسی مهمان مرکز «اولاف پالمه» سوئد باشند. به گفته منابع خودنویس، گروه‌های مختلف پشتیبان «کنگره ملی» و «شورای ملی» به دنبال ایجاد اتحاد در اپوزیسیون خارج از کشور با حمایت بنیاد اولاف پالمه این جلسه[کارگاه آموزشی] را برنامه‌ریزی کرده‌اند. هنوز معلوم نیست چه کسانی پاسخ مثبتی به دعوت‌کنندگان بدهند. مجتبی واحدی در تماس با خودنویس گفت که در این برنامه حاضر نخواهد بود

تأسف انگیز است که اندیشمندان ما و نیز ما فعالان سیاسی، در روند تحولات ایران به ویژه در طول حکومت استبداد مذهبی، واقعیت های سیاسی و اجتماعی ایران را آنگونه که بوده و هست، نه تنها نمی بینیم بلکه آنگونه که خود می پسندیم، تحلیل و بیان می کنیم و همین مسئله، سبب ساز شرایطی شده که مناسبات سیاسی در ایران همواره به سود ستمگران پایان یافته است.

از اسناد زندان‌نگاری بعد از ۲۲ خرداد، نامه‌هایی هستند پیرامون زندان و وضعیت زندانی‌ها و اعتراض به وضعیت موجود. این نامه‌ها عموماً مخاطب معینی ندارند و حتی برخی هم که خطاب به مقامات حکومتی و یا خامنه‌ای نوشته شده‌اند، هدفشان بیشتر توجه دادن افکار عمومی است.

پس از آنکه ویرانی اقتصاد نحیف جمهوری اسلامی تنها در چند هفته به ویرانی گرائید، بالاخره صدای خردن شدن استخوان های اقتصاد بیمار ایران به گوش حسین شریعتمداری نماینده تام اختیار ولی فقیه در سیاست گذاری کلان نظام نیز رسید تا وی نسخه آغاز بحران را کشف نماید.

حشمت الله طبرزدی دبیرکل جبهه دمکراتیک ایران و سخنگوی همبستگی برای دمکراسی و حقوق بشر در ایران" در یادداشتی از زندان رجایی شهر کرج (گوهردشت) ضمن استقبال از مقاله اخیر سردار حسین علایی در روزنامه اطلاعات که با ذکر اشتباهات حکومت پهلوی در سال های آخر قدرت از آن به عنوان تجربه ای مهم و عبرت آموز برای «سایرین» و به طور غیرمستقیم رژیم فعلی نام برده بود، نقش سردارانی چون حسین علایی در بیان حقایق درون حکومت را دارای اهمیتی خاص برشمرد.

رضا پهلوی ذخیره روز مبادای ملت ایران است، توان بالقوه ای که در او بواسطه میراث داری حاکمیت سابق موجود است به او در گشایش امور بنفع مردم یاری رسانده راههای به ثمر رسیدن خواسته و اراده مردم را اسانتر از قبل گشوده، باز خواهد نمود. او با زندگی در کشورهای ازاد جهان مسیر رسیدن به دمکراسی را می شناسد و اماده ایفای نقش ملی و رسالت تاریخی اش در قبال مردم و میهن بوده، مهیای کمک به ملت در جهت ارتقاء و رسیدن به ارمانهای ملیست.

از سال های زندان سخن می گوید، پای آدمهایی به میان کشیده می شوند که طیف های سیاسی گوناگونی را در بر می گیرند. از آنها، برخی دیگر نیستند؛ گروهی را رژیم سابق و گروهی را، از همان هم بندی های سابق، که در قدرت قرار گرفتند، به قتلگاه بردند.

متاسفانه گروههایی از ما هنوز اسیر گذشته‌ایم. یک روز شاه و تاریخ و یک روز دین و سنت که بیشتر با خرافات همراه است. هنوز خود را باور نداریم، در حالیکه هرکدام - تاریخ- دین - دولت- ملت - فرد- جمع با وظیفه و حقوق، باید درجای خود بنشیند، وانسان حاکم بر سرنوشت خود شود. بهشتی که باید خود با کنش‌های آگاهانه این بار و نه با شتاب بسازیم که سخت از جهان، و زمان عقب‌مانده‌ایم.

آذربایجان ظرفیت های دیگری در حوزه ترانزیت کالا و مسافر دارد. کریدور شمال به جنوب و جنوب شرقی، اروپا به شرق و حوزه خلیج فارس از آن می گذرد. در این میان راه ترانزیت کالا از اروپا و ترکیه به قفقاز، آسیای میانه و چین نیز از آن می گذرد. سرمایه گذاری در زیر ساخت ها و ایجاد شاه راه های ترانزیتی می تواند هزاران شغل و میلیون ها درآمد داشته باشد.

من این نامه را در پاسخ به پیامی می‌نویسم که شما به مناسبت درگذشت خانم مرضیه محمدنیا (زرکش) مادر همسر من صادر کرده‌اید. در این پیام، شما این فقدان را از جمله به «خانواده» باقر زاده تسلیت گفته‌اید. و من، هم به عنوان بزرگترین عضو این خانواده، و هم به عنوان کسی که نسبت سببی او با فقید محمدنیا باعث شده که تسلیت خود را به این خانواده نیز عرضه کنید، خود را در مقام یکی از مخاطبان مستقیم شما یافتم و به حکم ادب اجتماعی احساس وظیفه کردم که به این پیام پاسخ دهم.

یک دادگاه در شهر هرات در غرب افغانستان فردی را به اتهام جاسوسی برای جمهوری اسلامی به ۱۶ سال زندان محکوم کرده است.

سخنرانان : کیانوش توکلی ، حمید حمیدی ، ف – علاءالدین ، دلیر کردستانی ، آراز ، کیومرث نویدی ، مانی ، مهینی و.....

حالامی‌گویم استراحت، یکهو فکرتان نرود به سمت یک ماه عشق و حال وسط سواحل هاوایی…! وسط همه گرفتاریها واسترسها و بدبختی‌هاتون...!!!
آدم میتواند خیلی شیک به خود، مرخصی چند ساعته بدهد…
کمی تنهایی، کمی بچگی کردن، کمی خریت یا هر چیز نامتعارفی که شاید دوست داشته باشید…. که کمی از دنیای واقعی دورتان کند و خستگی را بگیرد…

هنوز در ايران تحولی نشده است و می بينيم بسياری از سکولارهای ايران گويی دشمن خود را نيروهای اسلامی اصلاح طلب می بينند. اين ديدگاه بسيار خطرناک است. نسل کنونی سکولارهای ايران بسيار خوشبخت است که با يک نيروی متشکل اصلاح طلب اسلامی هم سنگر است، چرا که اين نيرو تکامل جامعه ايران را متعادل تر خواهد کرد و از اينکه دوباره مردم آنگونه زير فشار قرار گيرند که از سکولاريسم متنفر شوند، جلوگيری به عمل ميايد. چه دوست داشته باشيم و چه نه، مردم ايران و بقيه کشورهای اسلامی اگر بخواهند...

فرمانده کل ارتش با اشاره به خروج ناو هواپیمابر آمریکایی از خلیج فارس به دریای عمان همزمان با رزمایش دریایی ولایت 90 به آنها تذکر داد که توصیه می‌کنیم این ناو به خلیج فارس برنگردد چرا که ما فقط به تذکر بسنده نخواهیم کرد.
سرتیپ حسین سلامی، سال گذشته در یکی از صحبت‌های خود اینطور گفته بود: "ایران اراده کند، اروپا، زمستان را در سرما به سر خواهد برد."

هر انسانی ازخود می پرسد که چرا برخی ازمردمان جهان، نوعی احمقی و عوام فریبی را می پذیرند! مثلا پس ازمرگ پاپ جان پاول دوم، چندین شایعه رواج یافت که اومعجزه نموده و سرطانی را شفا بخشیده و یا کوررا بینا کرده و از این هجویات. ولی چون اکثریت مردمان مسیحی بویژه در اروپا، بهرچیزی بامنطق و از روی عقل و شعور و فکر کردن، باور می کنند، لذا کسی به این تره ها وقعی ننهاد و زود به دست فراموشی سپرده شد و آن چند نفری شایعه گر و کلیسای حامی آنها نیز وقتی دیدند بازار عوامفریبی دراروپا کساد است

بسیار خوب، آقای رئیس جمهور، برنامه از این قرار است: ظرف چند ماه آینده، شما به وزارت دفاع دستور خواهید داد که توانایی هسته‌ای ایران را از بین ببرد. بله، می‌دانم سال انتخابات است و بعضی‌ها می‌گویند که چنین کاری رفتار کنایه‌آمیزی است از سوی شما برای بسیج مردم حول پرچم کشور، ولی ایران هسته‌ای مسئله‌‌ای است که متوقف نخواهد شد.

خونبها شامل مواردی ميشده است كه پيش از اسلام افراد خانواده ها يا قبايل در قبال كشته شدن يكی از اعضای خود از قاتل طلب ميكردند وهدف خونبها مطالبه ارزشهای شخصی ،اجتماعی و خانوادگی مكتسبه يا موروثی مقتول بود كه از قاتل گرفته ميشد كه با توجه به شرايط مقتول از حيث طبقه اجتماعی، ثروت و… متفاوت بود مثلا بردگان خونبها نداشتند كه اين امر نشان دهنده نوعی تبعيض در ارزش گذاری مقام انسانی است و برخلاف كرامت انسانی نیز میباشد.

پاسدار حسین علایی در بخشی از یادداشت خود که در شماره 19 دی روزنامه اطلاعات منتشر شد می نویسد:«روز ۱۹ دی ماه سال ۱۳۵۶ سر آغاز قیامی مردمی و فراگیر است که ظرف حدود یک سال توانست شاه را از کشور بیرون کند و به نظام سلطانی ۲۵۰۰ ساله در ایران پایان دهد. اما این ماجرا خیلی ساده شروع شد و بهانة آن را خود حکومت فراهم کرد». در این یادداشت «متهم کردن مخالفان به اقدام علیه امنیت کشور»، «متهم کردن مردم معترض به اردو کشی و زورآزمایی خیابانی»...

نخست این توضیح را بدهم که معلوم نیست، کارشناسی که کشته شده تا چه اندازه در کار پژوهشی هسته ای فعال بوده یا در کار اداری. دوم اینکه، من اصولاً فکر نمی‌کنم که برای ما درست باشد که افرادی را که در این مدت کشته شده‌اند، دانشمند رژیم اسلامی بدانیم. این‌ها دانشمندان ایران هستند و دست بر قضا در این دوره هم جمهوری اسلامی بر سر کار است. این افراد جزو دانشمندان و کارکنان مملکت ما هستند، جدا از اینکه چه حکومتی بر سر کار باشد.

مرد: چرا دعوامون میشه عصبانی نمیشی؟ زن: خودمو کنترل می کنم.
مرد: چه جوری؟ زن: توالت میشورم.
مرد: چه ربطی داره؟ زن: آخه با مسواک تو میشورم!!!

وقایعی که در نیمه دوم سال 1357 در کشورمان ایران رخ داد و در سال 1358 به اوج خود رسید و در حقیقت مملکت بدست بیگانگان داخلی افتاد ( اخوند و روحانیت )رویدادی نبودکه تازگی داشته باشد و یا برای اولین بار اتفاق افتاده باشد .ولی امید ارم که برای اخرین بار باشد و ملت ایران در این گیرو دار وحشتناک دشمن خود را بخوبی شناخته باشد .حال قصد من این است که نه به عنوان یک محقق و تاریخ دان و نه یک پژوهشگر ، بلکه به عنوان یک فرد ایرانی که جز نسل سوخته کشورم ایران هستم...