اوت 2013

هنوز جمهوری اسلامی ایران بعنوان عمده ترین دمل ارتجاعی ضد دموکراتیک اجتماعی می باشد که به قدرتمندترین ابزارهای قهر امنیتی، نظامی، اقتصادی و فرهنگی مسلح بوده و مانع اصلی استقرار آزادی، دموکراسی، حقوق بشر و عدالت اجتماعی در ایران و آذربایجان می باشد.

بعد از گذشت یک ماه از بازداشت یک شهروند کٌورد به نام " قادر زارعی" ساکن سردشت؛ هنوز خانوادە وی نتوانستەاند با وی ملاقات کنند و این بی خبری موجب نگرانی خانواده وی شده است.

عطف به راپورت ضمیمه در مورد وضعیت نگران کننده ۵ زندانی ترک آذربایجانی فعال حقوق مدنی و حقوق بشر که در زندان جمهوری اسلامی ایران دست به اعتصاب غذا زده‌اند به اطلاع می‌رسانم که آنها نه‌ به جرم جنایت یا خشونت، بلکه کاملا برعکس به علت فعالیت‌های مدنی و دفأع از حقوق بشر، از جمله ابتدایی‌ ترین حقوق بشر و طلب حقٔ تحصیل و زندگی‌ به زبان مادری دستگیر و محاکمه شده‌اند.

نامه حسن هرگلی (دمیرچی)٬ ‏‎ ‎منوچهر عزیزی٬ حسن راشدی٬ حسین محمد خانی (ح. م . ‏گونئیلی)٬ ‏‎ ‎عباس لسانی‎ ‎‏٬ اکبر آزاد٬ حمید شافعی٬ علیرضا صرافی٬ ‏‎ ‎جلال کودریلو و سعید ‏متین پور (از زندان اوين)‏‎ خطاب به پنج زنداني سياسي آذربايجاني

ظهر سه شنبه 15 مرداد 1392 در بیست و پنجمین روز اعتصاب غذای فعالین سیاسی تورک، خانواده‌های زندانیان سیاسی آذربایجان به همراه جمعی از فعالین مدنی با سابقه آذربایجان توانستند با بهبود قلیزاده به نمایندگی از اعتصاب کنندگان ملاقات کنند.

شايد نگاهي به جنبش مشروطه از منظر تحول خواست هاي اساسي نيروهاي محرکه آن برخي از ابهامات و اختلاف نظرها درباره شناخت «ماهيت» اين جنبش بزرگ تاريخ ايران را تا حدي روشن کند. اگر ازاين منظر مراحل تکامل‌جنبش را نگاه کنيم سه دور متمايز درآن مي يابيم: درآغازِ کار، جنبش با خواست هاي کاملاً سنتي و ريشه دار، به منظور اعتراض به افزايش حقوق گمرکي که از سال 1900 پديد آمده بود، برپا مي شود و آنگاه، در سير حوادث و مشيِ وقايع، پا به مرحله گذار مي گذارد و...

زنان ایرانی ارمنی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم در زمینهٔ آموزش، خیریه و به میزان کمتری در زمینه سیاست به عنوان بخشی از جنبش ملی‌خواهانه ارمنی که در اواخر قرن نوزدهم آغاز شد بسیار فعال شدند. در اوایل قرن بیستم نیز، این زنان به طور گسترده‌تری در جنبش ملی‌خواهانه ایران و جنبش زنان ایرانی در جریان انقلاب مشروطه مشارکت جستند. زنان ارمنی ایرانی مبارزه‌ای خودگردان و سازمان یافته برای برابری پیش نگرفتند بلکه آن‌ها در جنبش زنان ایرانی که در جریان انقلاب مشروطه به طور وسیعی در حال شکل گیری بود