نوامبر 2014

معنای همه زندگی اش در این جمله نهفته است: من می توانم چون آبی که برآسود، زمینش بخورد زود / دریا شود آن رود که پیوسته روان است.

کلودیو روزمینو، خبرنگار اعزامی یورونیوز به مرکز عملیات فضایی اروپا در شهر دارمشتات آلمان می گوید: “ پس از سالها رزتا و فیله در کنار هم در راهشان قدم می گذارند. آنها در راهند تا شاید دلایل اولیه پیدایش زمین ما را بیابند.”

آگاهی ملی از تناقض ایران کنونی، کلید رهائی ملت از چرخه جهل، تبعیض و استبداد است. ایران در حالی که حامل عنی ترین فرهنگ بشری می باشد، نماد توحش، جهل، بربریت و انسان ستیزی نیز هست! چرا؟ این تناقض از کی آغاز شد و نقش تحمیل اسلام و اسلامگرایان چه بود؟ الواحی در جیرفت یافت شده است قدیمیتر از لوحهای خط میخی تمدن بین النهرین است و این می تواند قواعد فرضیه های تاریخی جهان را تغییر دهد و سرمنشاء پیدایش خط را به جای بین النهرین به ایران نسبت دهد.

به‌ گزارش رسانه های حکومت اسلامی آخوندها، با تأیید مرگ «ابوبکر البغدادی» سرکرده «داعش» و همتای خلیفه ایران (سیدعلی خامنه ای)، «ابو مسلم الترکمانی» بعنوان خلیفه جدید حکومت اسلامی در عراق و شام، رسماً اعلام موجودیت کرد. تیر غیب غربی ها خلیفه داعش را از پای انداخت؛ ولی تیر غیبی که خلیفه ایران را هدف قرار داده بود، تنها به بیضه او اصابت کرد! اسلامگرایانی که در صدد احیاء فرهنگ، دین و مناسبات عصر شترچرانی اند؛ مردگان متحرکی هستند که علیه مدنیت و بشریت بپا خاسته و به پایان سیاسی خود نزدیک اند.
*******

اوباما بخوبی می داند که در حکومت اسلامی، دولت تنها دکور پیشخوان حجره آخوندها است و قدرت واقعی در دست دولت در سایه، یعنی شبکه های مافیائی روحانیت شیعه به رهبری سیدعلی خامنه ای می باشد. از همینرو او با دور زدن دولت نمایشی، سال ها مشغول نامه نگاری است. حسن روحانی (دکور سیاسی) با شعار «میزان رأی ملت» است بعنوان "آش کشک خاله" به مردم نشان داده شد، اما سیدعلی خامنه ای، شمعخانی، لاریجانی ها ... بخورد مردم داده می شوند.

«این شکایت‌نامه‌ی من است، سرگذشت جوانی و بدبختى من است...» این مطلع رنج‌نامه رسول حردانی زندانی امنیتی محبوس در زندان اوین است.

«بیشتر از هفت سال است هیچ گزارشگر موضوعی به ایران نرفته است. یعنی آنها درخواست کرده‌اند، اما با صدور ویزا برای آنها موافقت نشده و آنها در این مدت نتوانسته‌اند از ایران بازدید کنند.»

اعلی مردمان بین که عاری‌اند از هر باوری و سفلگان نگر که راسخ‌اند در اشتیاق‌شان. (در این اوضاع و احوال) ظهور دوباره‌ای در راه است. اما بیان و تصور آن هم برایم دشوار است. تصویر مهیب تمامیت بشر چشمانم را می‌آزارد. تصویر بیابانی برهوت، جایی در ریگزار صحرا و ابوالهول که با نگاهی مات و بی‌رحم، یواش یواش ران‌هایش را می‌جنباند و جلو می‌آید در حالیکه لاشخورانی بالای سر او پرواز می‌کنند و منتظر مرگش هستند.