سپتامبر 2018

دردومین روز همایش همبستگی جمهوری خواهان ایران در مونترال که در تاریخ پنجم آگوست ۲۰۱۸ برگزار شد، پنلی با حضور آقایان دکتر مهرداد درویش پور، دکترفریدون بابایی خامنه و دکتر امیر خدیر با عنوان چالش های بزرگ پیش روی کشوربرگزار گردید.

به آنچه کسانی نظیر دکتر شادی صدر و خانم شادی امین می کنند اگر نمی توانید کمک کنید، ضرر نزنید. امروز برخی هم بنام مسأله زنان در دانشکده های آمریکایی و اروپایی می نشینند و رساله در مورد ناف می نویسند که شاید برای برخی آدمهایی که کارهای دانشگاهی دارند خوب است و بودجه پژوهشی دریافت می کنند و بسیاری از مارکسیستهای اروپایی و آمریکایی دانشگاهی کارشان اینجا همین است؛ اما کارهای آنها با امثال شادی صدر و شادی امین در این وانفسای ایرانیان سیاسی و مدنی در خارج، قابل مقایسه نیست

. اعلامیه جهانی حقوق بشر و همین قانون اساسی در ایران ، اشاره دارد که کار حق قانونی من است و اندیشه ها و مبارزات مدنی و انسانی من در بیرون از اداره و خارج از ساعت کار ، ارتباطی به هیچ شخص و نهادی ندارد که بواسطه آن سرکوبم کنند ، شغل و کار شهروند ایران نباید ابزار سرکوبش باشد .‌ من به عنوان کارگر آتش نشان در شهرداری از حقوق قانونی و انسانی خودم دفاع می کنم .

قدرت وقتی متولد شد با مادر خود بیگانه میشود. رأی و قدرت، نمایندگی شدنی نیست.
« کار و اداره امور جامعه» میتواند عمدتاً با شرکت مستقیم شهروندان، و فرعاً از راه « نمایندگی محدود» ، اداره شود.
سیاستمدار سوار بر « ضعفهای ذهنی » شهروندان میشود و آنان را به دنبال خود میکشد. اینجا ما با « سیل عوام، عوام گرایی» و سیاستمداران عوام گرا و حریص قدرت سروکار داریم.
و تاریخ را این سیل عوام و سیاستمداران عوام گرا مینویسند و رقم میزند.

پرونده سازی و محکومیت وکلای مدافع حقوق مردم به بازداشتهای درازمدت، سلب دفاع بهینه از متهمان سیاسی و عقیدتی است. وکلای قضایی باید در اجرای وظایف صنفی خود آزاد و از گزند تحدید و سرکوب در امان باشند!
امروزه ما نیازمند همبستگی و پشتیبانی از یکدیگر هستیم تا بتوانیم از فاجعه ملی پیشِ رو رهایی یابیم.

داریم وارد مرحله ی جدیدی از جدال با استعمارگری می شویم.

داستانی واقعی از ترامای طولانیِ پسا قتل فجیعِ برادر نویسنده “حمید حاجی زاده” و کنش‌هایی که این قتل از آن پس موتور محرکی می‌شود تا خواهر را زنده نگاه دارد.

سی سال قبل به دستور خمینی جلاد و مشارکت همگانی حاکمین اسلامی از هر دو جناح، هزاران مخالف جمهوری اسلامی و کمونیست و آزادیخواه ظرف یک ماه مخفیانه اعدام شدند. اجساد این عزیزان با بولدوزر در بیابانهای خاوران زیر خاک مخفی شد، وبه این ترتیب ظاهرا جمهوری اسلامی زندانها را از زندانی سیاسی خالی کرد! این قتل عام، مابه ازای داخلی قبول آتش بس در جنگ ایران و عراق و برای "پاک سازی" زندانها و ترساندن جامعه بود!

سه تن از زندانیان سیاسی بلوچ تبعیدی محبوس در زندان مرکزی اردبیل با انتقاد از عملکرد مسئولان برای احیای دریاچه هامون، در خصوص مشکلات شهروندان استان سیستان و بلوچستان نامه‌ای سرگشاده نوشته و عملکرد مسببان درد و رنج شهروندان را محکوم کردند. آنان در بخشی از نامه خود می‌گویند: