چرا مردم ازمرگ نصرالله خوشحال هستند و حق دارند که خوشحال باشند+ویدئو

این روزها، در ایران، کشته شدن حسن نصرالله باعث شادی بسیاری از مردم شده است. مردم می‌گویند بالاخره کسی پیدا شد که توانست جمهوری اسلامی را تحقیر کند و ضربه‌ای جدی به آن بزند.

حتی بر خلاف موارد قبلی که رهبران جمهور ی اسلامی همواره صحبت از «انتقام سخت» می‌کردند، این بار سکوت اختیار کرده‌اند. نه خود خامنه‌ای و نه فرماندهان سپاه حتی یک کلمه از انتقام به زبان نیاورده‌اند.

اما حالا که مردم خوشحال هستند، برخی خود را در جایگاه خودخوانده معلم اخلاق قرار داده‌اند و از مردم انتقاد می‌کنند که نباید از مرگ کسی خوشحال شد و باید اخلاقی رفتار کرد.

آنها می‌گویند درست است که مردم با جمهوری اسلامی مبارزه می‌کنند، اما نباید مانند جمهوری اسلامی عمل کرد و از مرگ دیگران شادی کنند.

حتی برخی از منتقدان جمهوری اسلامی، کسانی که سال‌ها در زندان این نظام بوده و شکنجه شده‌اند نیز از کشته شدن نصرالله و رهبران حزب‌الله ناراحت شده‌اند و این روزها را روزهای تلخی توصیف می‌کنند.

سؤال این است که چرا برخی از افرادی که خود را نخبه و روشنفکر می‌دانند، چنین مواضعی اتخاذ می‌کنند؟ چرا به جای آنکه به این بیندیشند که چرا مردم از کشته شدن نصرالله خوشحال هستند، مردم را به‌خاطر این احساسات سرزنش می‌کنند؟

این افراد به این فکر نمی‌کنند که مردم ایران نیز انسان هستند و ازخشونت و خونریزی بیزارند، اما وقتی امروز از مرگ نصرالله خوشحالند، در واقع دارند بغض سالیان دراز خود را فریاد می‌زنند.

جوک‌هایی که برای مرگ نصرالله ساخته‌اند و شیرینی‌هایی که پخش کرده‌اند، واکنشی به غم‌های نادیده‌شان است؛ خنده‌هایی که سوی دیگر اشک‌هایشان است برای مهسا، نیکا، سارینا، پویا، کیان پیرفلک و هزاران جان‌باخته دیگر.

این شادی مردم برای مرگ نصرالله، بازتاب خشم فروخورده آنان است؛ همان خشمی که وقتی عزیزانشان با گلوله‌های حکومت کشته شدند، در سینه‌ها ماند و اکنون بامرگ نصرالله سر باز کرده است.

این مردم، همان‌هایی هستندکه شما می‌خواهید به آنها درس اخلاق بدهید که نباید از مرگ نصرالله خوشحال باشند.

این مردم سال‌ها به جمهوری اسلامی گفته‌اند که سرنوشت آنها را به لبنان و فلسطین گره نزند، اما حکومت گوش نداد. حالا مردم حق دارند از کشته شدن نصرالله خوشحال باشند.

این مردم باشادی خود می‌گویند: شما که اعتراضات ما را نادیده گرفتید و در مرگ عزیزانمان خوشحالی کردید، حالا صدای خوشحالی ما را بشنوید؛ صدای شادی‌ای که از عزای شما به گوش می‌رسد.

روشنفکران هم حق دارندنظراتشان را بیان کنند و بگویند که نباید از مرگ دیگران خوشحال شد.روشنفکران نباید حتما باب میل مردم صحبت کنند، اما نباید از مردم هم انتظار داشته باشد که باب میل آنها رفتارکنند.

وقتی یک روشنفکر احساسات مردم را درک نمی‌کند، نمی‌تواند از آنها هم انتظار داشته باشد که او و حرف‌هایش را درک کنند.