برای نخستین بار یک تاکتیک از ترامپ را تایید می کنم، اما این تایید نیز فقط مشروط!
عده ای ممکن است بگویند که این تاکتیک، سیاستی است متناقض زیرا نمی شود یکی را از نظر سیاسی به "انکار" برخاست ولی همو را به مذاکره فراخواند. اولاً، انکار نیست بلکه قهر سیاسی است که در سیاست چیز چندان غریبی هم نیست! ثانیاً متناقض بودن آن را چرا به سیاست کننده اش واننهیم و به نوع واکنش های طرف سیاست شونده؟