جوانان چپ فعال سیاسی، از آن میان محسن حیدریان، در دهه سالهای ۱۳۵۰ با وجود آگاهی کم سیاسی و شناخت ناقص از تاریخ ایران و عملکرد روحانیون، با آرمانی بزرگ برای رهائی و کرامت مردم ایران وارد میدان مبارزه پیچیده سیاسی شدند.
محسن انسانی چند وجهی بود، با قلبی بزرگ: فعال سیاسی-مدنی، منتقد سیاسی، متفکر و نویسندهای انسانگرا و خشونتپرهیز. زندگی او سرشار از آفرینش و درسآموزی بود. او یکی از نخستین کنشگران چپ در نقد عملکرد و تاریخ چپ ایران و جنبش جهانی سوسیالیستی، تمامیتخواهی (هم چپ و هم مذهبی) بود.