شیعه به شکل فعلی را آخوندهای

شیعیان در شام ( از جمله لبنان و سوریه فعلی) تحت ستم از سوی سنیها بودند. به ایران که آمدند اوانش را از سنیهای ایران گرفتند. هنگام ظهور شاه اسماعیل که ریاست خانقاه اردبیل را در رقابتی خونبار به چنگ آورده بود ترکمنهای علوی که محب علی و دشمن سنیها بودند به آذربایجان هجوم آوردند و اول مسیحیان قفقاز و کم کم مردم اکثرا سنی آذربایجان را غارت می کردند در زمان شاه طهماسب چون اثری از کتب شیعه در ایران نبود از علمای شیعه لبنانی منطقه جبل عاما درخواست شد به ایران بیایند و فقه شیعه را آموزش دهند و کتاب بنویسند. بسیاری از کتب اصلی شیعه را همین لبنانی ها در دربار صفوی نوشتند .صیغه هم ابزاری برای به چنگ آوردن دختران و زنان مردمام اکثر سنی آذربایجان و سپس کل ایران بود. در صیغه زن نفقه و ارث و حق شبخوابی ندارد یعنیهمه چیز در خدمت منافع مرد اجنبی ( ترکمن قزلباش و آخوند لبنانی) است. بعد از شیعه شدن بیشتر مردم البته ایرانیان آنرا تعدیل کردند. ایرانی بیچاره زمانی کافر زرتشتی بودند و مال و ناموسشان در صدر اسلام به تاراج می رفت به اسم کنیز و غلام و جزیه و غنیمت جنگی زمانی بجرم کافر سنی بودن توسط قزلباشان مال و ناموسشان با صیغه و غنیمت بتاراج می رفت. الان هم که نوادگان آن بیچاره ها بوسیله مفتی های وهابی عرب تکفیر می شوند و دستشان برسد کشتار می شوند. هیچ ملی گرای وطن پرستی نمی تواند از یکی از این دو فرقه دفاع کند که هر دو به ایران و ایرانی ضرر زده اند بویژه از سنی گری که لازمه اش ابراز ارادت به عمری است که در زمان او به ایران حمله شد و زنان و دختران به کنیزی برده شدند و مردم ایران موالی شدند و عربها سید!
از آنجا که دین را از مردم ساده لوح نمی توان جدا کرد و با توجه به اینکه اکثر مردم ایران شیعه هستند باید شیعه ای غیر سیاسی و بی خطر برای همه مردم کشور درست کنیم البته بدون صیغه و خمس که یادگار هجوم بیگانگان ترکمن قزلباش و آخوند لبنانی است. آش نذری و شله زرد هم خطری برای ملی گرایی ندارد دور هم مردم خوش هستند غذایی درست می کنند و می خورند مثل سیزده بدر! البته از فرستادن پول به خارج از کشور و هزینه کردن منابع کشور برای غیر ایرانیان باید جلوگیری کرد.