با تشکر از جناب بهنام چنگائی

فقر و تنگدستی در جامعه ایران، بیکاری و نبود منبع در آمد، زندگی مردم و خصوصاً زنان را تهدید می کند، افزایش آمار زنان خیابانی و صیغه محصول همین فقر است. مشکل دیگری که صیغه برای زنان به ارمغان می آورد این است که در کل قانونی برای حمایت از زنان وجود ندارد، در این نوع ازدواج اگر مرد به هر دلیلی زن صیغه شده را ترک کرد هیچ قانونی برای حمایت از آن زن وجود ندارد. صیغه در واقع یک بردگی جنسی ، به معنای واقعی کلمه می باشد. زنان پس از صیغه، انسانهای سرخورده و نا امید هستند که در جامعه نیز مورد بی احترامی قرار می گیرند. در جامعه ای مثل ایران که فرهنگ مرد سالاری غالب بوده و افیون مذهب در زندگی مردم نقش پر رنگی را ایفا می کند و رژیمی ضد آزادی در حاکمیت است و مناسبات و ارتباطات انسانی تحت نظارت شدید حاکمان است، زنان ناچار می شوند برای رهایی از چنین مشکلاتی، زندگی هایی را انتخاب کنند که موافق میل و خواست آنها نیست.
تنها زمانی می توان از این پدیدۀ زشت صیغه گری جلوگیری کرد که رژیم ضد انسانی و ضد ایرانی جمهوری اسلامی سرنگون شده باشد و سیستمی آزاد و عادلانه برپا شود که در آن افراد جامعه آزاد و برابر باشند و نیازهای همه برآورده شود و ثروت ملی ایران صرف رفاه مردم و آبادانی کشور شود . در چنین جامعه ای زنان به صیغه و تن فروشی نیاز پیدا نخواهند کرد و می توانند مستقلاً زندگی خود را در دست گیرند.