جناب آتش سلام؛
بهنام چنگائی
جناب آتش سلام؛
نوشته و پرسیده اید:
آیا شما جنگ مسلحانه را رد می کنی ؟ چون با جنگ دیگر دیالوگی وجود ندارد.اگر بلی شما جنگ مسلحانه ای که در ایران هست .در ترکیه هست . در سوریه و عراق هست را چگونه ارز یابی می کنی. لطفا بدون تعصب جواب داده و غلط های املائی مرا نیز تصحیح کنید.
جناب آتش من دگرگونی های بنیادی و یا انقلاب را تنها کار توده ها می دانم و از همان دوران شکست انقلاب 57 و ربوده شدنش توسط ملاها تاکنون، برهمین امر و اصل قابل اتکا پای می کوبم. و اگر جابجائی لازمی که همینک پیش روی ماست بخواهد شکل بگیرد و سرانجام سازنده ای در سراسر ایران بیابد، آن استعداد شگرف، سپس پیروزی و سرآخر نگهداریش نیز، تنها و تنها کار توده ها و کارگران است.
بنا بر این دوست گرامی! آشکارا و سرراست بگویم که من اعتماد و باور به مبارزه ی مسلحانه و یا شکلی از اشکال جنگ و نبرد ماجراجویانه و الیتگرا و نجاتبخش نداشته و ندارم. زیرا بیش و پیش از همه همین توده های اسیر، بیکار و گرسنه طعمه لذیذ میلیتاریست های خونخوار داخلی و خارجی و ناتوئی خواهندشد و به همین دلیل از دید من مطرود و محکوم است.
پس دوست من! تک تک فجایع دلخراش و سرکوب خواست و حقوق ملیت ها و قتلعام های توده های زیر ستم آن، توسط رژیم های ایران، ترکیه، سوریه و عراق همگی بشدت محکومند و آشکارا نشانگر جنون و جنگ طلبی دیکتارتورهای جاهطلب و سوء استفاده گران مذهبی با و بی عمامه بوده که به ملیت های منطقه تحمیل شده است و طرح ابتدائی آن در برنامه ی خاورمیانه ی بزرگ توسط امپریالیسم آمریکا مهیا شده بود. تبهکاری هائی که هرگز تاریخ بیدار و وجدان روشنگر نوعدوستان نیز اجازه نخواهندداد که جنایت های بیشمار همه آنها از اردوغان، اسد، خامنه ای، تا داعش گرفته را بدست فراموشی سپرده شوند نه این محال است.
و درست بهمین خاطر و در این راه پُرفراز و نشیب و برای پیشگیری از هرگونه دسیسه ای توسط نیروهای مترصد راست ناسیونالیست داخلی و ترفندهای جهانی شایسته است که هوشیارباشیم و متحدانه و یکپارچه راهبردهای همزیستی مسالمت جویانه را در این فرصت موجود به بحث بکشانیم و هرگز به همدیگر برچسب نزنیم تا همفکری ها، راهکارهای افقی و غیرمتمرکز را بیابند.
اما همه جا نمی توان به رد مبارزه مسلحانه در قالب دفاع از خود رسید و سر را به ساطور دشمن هدیه داد! بلکه بایست برابر فهر کور ایستاد و مقاومت تا پای جان کرد! در مورد درندگی داعش و شکست مفتضحانه ی آنها از مقاومت کوبانی ها بسیار می شود آموخت؛ و همبستگی ملیت های منطقه با کوبانی الگوئی ست که در صورت تکرار چنان وحشیگری ها، شایسته است که دست به اسلحه برای مقاومت برد.
با سپاس
پس دوست من! تک تک فجایع دلخراش و سرکوب خواست و حقوق ملیت ها و قتلعام های توده های زیر ستم آن، توسط رژیم های ایران، ترکیه، سوریه و عراق همگی بشدت محکومند و آشکارا نشانگر جنون و جنگ طلبی دیکتارتورهای جاهطلب و سوء استفاده گران مذهبی با و بی عمامه بوده که به ملیت های منطقه تحمیل شده است و طرح ابتدائی آن در برنامه ی خاورمیانه ی بزرگ توسط امپریالیسم آمریکا مهیا شده بود. تبهکاری هائی که هرگز تاریخ بیدار و وجدان روشنگر نوعدوستان نیز اجازه نخواهندداد که جنایت های بیشمار همه آنها از اردوغان، اسد، خامنه ای، تا داعش گرفته را بدست فراموشی سپرده شوند نه این محال است.
و درست بهمین خاطر و در این راه پُرفراز و نشیب و برای پیشگیری از هرگونه دسیسه ای توسط نیروهای مترصد راست ناسیونالیست داخلی و ترفندهای جهانی شایسته است که هوشیارباشیم و متحدانه و یکپارچه راهبردهای همزیستی مسالمت جویانه را در این فرصت موجود به بحث بکشانیم و هرگز به همدیگر برچسب نزنیم تا همفکری ها، راهکارهای افقی و غیرمتمرکز را بیابند.
اما همه جا نمی توان به رد مبارزه مسلحانه در قالب دفاع از خود رسید و سر را به ساطور دشمن هدیه داد! بلکه بایست برابر فهر کور ایستاد و مقاومت تا پای جان کرد! در مورد درندگی داعش و شکست مفتضحانه ی آنها از مقاومت کوبانی ها بسیار می شود آموخت؛ و همبستگی ملیت های منطقه با کوبانی الگوئی ست که در صورت تکرار چنان وحشیگری ها، شایسته است که دست به اسلحه برای مقاومت برد.
با سپاس