جناب سازاخ گرامی،
1 ـ بر خلاف آنچه که در کامنت خود خطاب به من آورده اید، من هرگز به "ترک" بودن شما، حق شما در حفظ زبان مادری و فرهنگتان و حق تحصیل به زبان مادری تعرضی نکرده ام.
2 ـ هرگز درخواست حذف نوشته های کسی را نکرده ام، بر عکس خواهان بازتاب یافتن همه ی گرایش های سیاسی و عقیدتی در ایران گلوبال بوده ام و هستم.
3 ـ اعتراض من به نوشتار شما، به علت توهین های زشتی بود که به زبان فارسی و فرهنگ ایرانی، با به کار بردن واژه های خوار کننده ای چون "آبکی"، "سیال"، "قورباغه" و "غور غور" نموده و یک مسأله ی سیاسی پیرامون برنامه ی هسته ای رژیم جمهوری اسلامی را به ابزاری برای توهین به زبان و فرهنگ ده ها میلیون انسان تبدیل ساخته اید.
4 ـ در کامنت خود خطاب به من نوشته اید: "ترک آزربایجانی ...چطور می تواند جور جاه طلبی اتمی و تنبیهات اقتصادی و نظامی جامعه فارسی را بدوش بکشد؟"!
در پایان یادآور می شوم که آزادی بیان امتیازی انحصاری نیست، بلکه حقی است همگانی. پس همانگونه که شما دیدگاه خود را بیان می کنید، مخالفان شما نیز حق دارند دیدگاه خویش را بازگو و نظر شما را نقد کنند.
آنچه که من با آقای توکلی در میان گذاشتم، نظر من پیرامون ضوابط واگذاری امکان نشر مستقیم مطالب به شماری خاص بود، که به دید من ضوابط درستی نیستند، از جمله اینکه به دید من نفرت افکنان قوم گرا و نژادگرا نباید در یک رسانه ی دموکراتیک دارای امکان درج مستقیم باشند. زیرا در این صورت دروازه ی توهین به اقوام و دیگر گروه های اجتماعی باز گذاشته می شود و رسانه به ابزار هرز نویسی و خراش انداختن بر کرامت انسانی تبدیل می گردد.