جناب ناظر،
1 ـ شما که این همه پیرامون نیکی های شخصیت آقای محمدرضا لوایی قلم فرسایی کرده اید، کاش به جای آن به موضوع بحثی که باز کرده اید، یعنی محتوای نوشتار حذف شده ی ایشان، می پرداختید تا خواننده بداند که حرف حسابتان چیست!
2 ـ بر خلاف ادعای شما، حذف نوشتار ننگین آقای لوایی، نه به "دستور" من، بلکه به پیشنهاد من و صلاحدید مدیر تارنما انجام شد.
3 ـ اینکه می گویید، اول دکتر شفیعی کدکنی توهین کرده و سپس آقای لوایی پاسخ داده، استدلال کودکانه ای است. در جهان هستی هر روز میلیون ها مشاجره و توهین پیش می آید. آیا همه ی این دعوا ها باید با ادبیاتی اوباش گونه به ایران گلوبال آورده شوند؟ آیا توهین مورد ادعای شما در ایران گلوبال روی داده است که اکنون باید پاسخ آن، با آن بیان چندش آور، در ایران گلوبال بازتاب یابد؟! آیا یک رسانه ی سیاسی ـ اجتماعی محل تصفیه حساب اشخاص، با به کارگیری ادبیات مستهجن است؟!
گذشته از این، این یک واژه ی ناشایست در سخن دکتر شفیعی کدکنی، به هیچ وجه با آن نوشته ی پر از توهین و تعفن آقای لوایی که شخص معینی را مستقیماً مخاطب قرار می دهد، برابری نمی کند.
من با به کار بردن کلام ناشایست و مستهجن در بحث سیاسی و اجتماعی، از سوی هر کس و در هر موضوعی باشد، موافق نیستم. اما وارونه جلوه دادن مقصود یک گوینده در جهت نفرت افکنی میان تبارهای ایرانی را شارلاتان گری و تبهکاری می دانم.
5 ـ اینکه شما از من خواسته اید در برابر همه ی توهین ها واکنش نشان دهم، انتظار نابخردانه ای است. باز می گویم که هر روز میلیون ها دعوا و گفتگوی توهین آمیز میان انسان ها پیش می آید. از هیچکس نمی توان چشم داشت که به عنوان "مبصر جهانی" عمل کرده، در همه ی موارد واکنش نشان دهد. علت اصلی واکنش من به هرزنویسی آقای محمدرضا لوایی، انتشار آن در تارنمای ایران گلوبال بود، نه اینکه من خود را مراقب و ناظم سراسر میدان رسانه ای بدانم!