متاسفانه همانگونه که لااقل بخشی از نیروی چپ ایرانی، نسبت به اصلاح طلبان حکومتی که عمدتا بازمانده گان دوران طلایی( بخوانید دوران خون و شکنجه و اعدام دگر اندیشان و فقر و فلاکت زحمتکشان) امام جنایتکارشان هستند، توهم زده رفتار میکنند و هنوز هم بعد از چهل سال نتوانسته اند بند ناف خود را بطور کامل از آنان جدا نمایند، بخش دیگری از روشنفکران جامعه و ناسیونالیستهای جدایی طلب هم، در رابطه با جهان سرمایه داری و بخصوص آمریکا و اسراییل، دارای توهمی مشابه هستند.
اگر قرار بود کارتل ها و تراستهای بین المللی که سیاست گذاران واقعی غرب هستند، برای مردم ایران و سایر کشورهای تحت سلطه آزادی، سعادت و عدالت اجتماعی را به ارمغان بیاورند، مطمئن باشید که امروزه ما سعادتمندترین مردم جهان بودیم، چرا که هم شاه و هم شیخ حاصل نقشه های استعماری و حمایت های مستقیم و غیر مستقیم همان دولتهای سرمایه داری بودند و هستند.
باید یکی شویم، اینان هراسشان ز یگانگی ماست