دختر زهرا بهرامی، ماجرای تکان دهنده ای را در مورد وعده های دادستان تهران مبنی بر آزادیِ مادرش، در این مصاحبه بازگو می کند که شخصا آن را بار ها و بارها از زبان خانواده های زندانیان گمنام شنیده ام. خانواده هایی که در اوج نگرانی سکوت کرده بودند تا بنا بر وعده جعفری دولت آبادی فرزندان آنها آزاد شوند اما برایشان ابتدا حکم اعدام و سپس احکام طولانی مدت زندان صادر شد.

در اينکه کامنت هاي صفحه شما در مواردي به ابتذال کشيده ميشود و بخصوص چند نفري که نميدانم مامور بنامم يا معذور با فحاشی و هوچي گری باعث ميشوند که حرفهاي حساب ديگران نيز مهجور بماند با شما موافقم. اما به نظر من بستن موقت اين صفحه و يا دو زمانه کردن آن چاره مشکل نيست. از نظر فني ترتيبي داده شود که امکان کامنت گذاري مستقيم در صفحه شما سلب شده و در عوض کامنت ها صرفا در پاي مقالات قابل درج باشند.

نقض حقوق مردم ایران از طرف حکومت اسلامی در سی سال گذشته واقعیتی است که احتیاج به بحث و گفتگو و مجادله ندارد . روی سخنم حتی با سیاستمداران دول غربی نیست بلکه با روزنامه نگاران، خبرنگاران و بنیادهای حقوق بشر این کشورها و سازمان ملل است که در مقابل تحریم فروش هواپیماهای مسافری و یا قطعات آن به هر کشوری سکوت کنند. وسایل حمل و نقل بعد از مواد غذایی ، دارویی و پزشکی جزو نیازهای انسانی شهروندان هر کشوریست. آیا میتوان مردم کشوری را به دلیل اینکه حکومتش به آنها ظلم میکند یکبار دیگر تنبیه کرد؟

يا گواهينامه پايه يك سالها جاده‌ها را پيمود تا اينكه به شركت واحد آمد و شد نخستين زن راننده اتوبوس هاي شهري تهران/ قرار بود پس از چند ماه به استخدام دائم درآيد اما درنهايت به او گفتند: يا قراردادي كاركن يا برو؛ او هم دومي را انتخاب كرد.

برای مقابله خردمندانه و مسالمت‌‌‌آمیز با خشونت گسترش‌‌‌یابنده و سیستماتیک علیه زنان، لوازم و مقدماتی باید تدارک شود که در گام نخست، آگاهی و شناخت از این پدیده منحوس تاریخی، و شیوه‌‌‌های عمل و نفوذ آن است. پیش از هر چیز، ضرور است که ما مدافعان صلح و مسالمت متوجه باشیم که اعمال خشونت علیه زنان در واقع از دوران جنینی آغاز می‌‌‌شود، از آن زمانی که مادر یا پدر آرزو می‌‌کند «کاش بچه‌‌‌ام دختر نباشد.» یا به دلیل دختر بودن سقط می‌‌‌شود

دلیل حمایت مردم افغانسان چیست ؟ آیا دلیلش این نیست اسلامی که این مدعیان قرآن و اسلام به جهان تبلیغ میکنند جز: دروغ، تهمت ، کشتار و گسترش خرافات چیزه دیگری نیست؟ چنانکه عده ای در فکر خانه نشین کردن آزاداندیشان و سرکوب آزادی خواهان باشند، از دیگر سو افکار عمومی و انسانهای حقیقت جو، به دنبال احقاق حق مردمی خواهند بود که سرکوب شده اند. اینبار مردم افغانسان صدای ایران شدند تا نماد اعتراض به حکومتی باشند که تیشه بر ریشه ارزشهای انسانی و اسلامی زده است و...

جریان مقابل تندروی می کند تا آرمانهای انقلاب اسلامی و آزادی خواهی را زنده به گور کند،جنبش سبز یک جریان اصلاحی است و نه برانداز, اما متاسفانه بخشی از جناح مقابل فقط طالب بحران و اغتشاش است و تندروی می کند تا از آب گل آلود، ماهی خودکامگی خود را بگیرد و آرمانهای بلندانقلاب اسلامی را همراه با آزادی خواهی و دمکراسی طلبی، در جنبش سبز متبلور شده زنده به گور کند و البته موفق نخواهد شد

حتما برایتان سوال پیش آمده که چطور بر خلاف گمانه زنی های روشنفکران بعد از هدفمند سازی یارانه ها شاهد اعتراضات مردمی نبودیم.در زیر دو مثال علمی برای این سوال ارائه میدهم تا همه بدانیم که چرا مردم اعتراض نمی کنند و اصولا چرا حکومت هر گونه نقد و صدای مخالفی را سرکوب میکند؟

ما فعالان سیاسی در ایران هیچگاه این شرایط سازمانی دلخواه و کارآمد را نداشته ایم، زیرا شیفتگی اغلب ما به شخصیت هاست نه به آرمانها و هدفها. آرمانها و هدفها شعار ما هستند نه نقشه راه ما. بنابراین، اگر اختلاف سلیقه ای میان دو شخصیت رخ دهد، سازمان بی درنگ دو شاخه می شود و هیچکدام حرف دیگری را نمی خواند. بهمین دلیل، در شرایط استثنایی نمی توانیم خودمان را جمع و جور کنیم و با بحران روبرو شویم. نیمی از انرژی ما صرف پایین کشیدن دیگران می شود، در بحرانها ناتوان می شویم و دیگران فرصت ها را از ما می دزدند.

“مطالبات حداقلی” یا “برنامه عمل مشترک” موضوع مناقشه انگیز در طیف گسترده اپوزسیون دموکراسی خواه ایران است. اما بهتر است بجای برپا ساختن طوفان مباحث ایمانی بر سر مطالبه و برنامه و راهکار سیاسی حزب و سازمان خود، به میان جنبش شهروندی مردم رفت، دندان خواست هایش را شمرد و مسیری را که باید پیمود دریافت! از دستآوردهای ارجمند خیزش و جنبش شهروندی ملت ایران؛ طرح روشن و بدون ابهام مطالبات و مسیر مدنی و خشونت پرهیز دستیابی آنان است.