زمان آن فرارسیده است که ماشین اعدام ها در ایران هر چه زودتر متوقف شود و احکام صادر شده باطل گردند .بیاید دست در دست برای لغو حکم اعدام در ایران کوشش کرده و به رژیم جمهوری اسلامی ایران هشدار دهیم تا از اقدامات نا عادلانه خود دست برداشته اعدام انسانها راتعطیل سازد .

چرا طناب دار به گردن جوانانی با هویت اتنیکی و قومی سریع انداحته میشود، چرا هر فعالیت فرهنگی و سیاسی مسالمت امیز انان که بر اساس بند های قانون اساسی نظام ایران بوده است، از نگاه رژیم تهران محارب و مخالف امنیت نظام تلقی میشود،ایا اگر حبیب الله در تهران و یا اصفهان زندگی میکرد و چند برابر از انچه به او اتهام وارد کرده اند، وارد میکردند، حکم اعدام برای او صادر میشد!؟

کافی‌ است با این جوانان معاشرت و نشست و برخاستی داشته باشید خواهید دید که آنها، اگر چه با دست خالی‌، نه تنها برای یکدیگر، بلکه برای هر کس دیگری، ازصفت کمک رسانی و خدمتگذاری بزرگ و تحسین آمیزی برخوردارند. برادر و خواهری آنها به صفت اسلامی یا عقیدتی و مسلکی نیست بلکه به واسطه روحیه انسانی‌ آنها ست .اینجا ست که من از آنها درسی‌ گرفتم که به شرح زیر فورمولبندی می‌کنم : حاکمیت و انتظام حق و وظیفه حاصل تمدن بشری و نشانه مدرنیته است.

روزنامه ها و سایت های جمهوری اسلامی ظرف سه روز گذشته، خبر های زیادی را پیرامون دستگیر شدن محمد ظاهر بلوچ رهبر جنبش مقاومت مردمی ایران (جندالله) و عبدالروف ریگی، سخنگوی آن در پاکستان منتشر کردند. انتشار این خبر ها به رادیو فردا و بی بی سی نیز کشانده شد. طبق این خبرها، این دو رهبر جندالله، در بلوچستان پاکستان، محاصره و همراه با ۱۷ نفر دیگر، توسط یکی از سازمانهای اطلاعاتی پاکستان دستگیر شده بودند.

حقوق بشر، واژه ای که اگرچه به ظاهر ۶۲ سال پیش تصویب و اکثر دولت ها ملزم به رعایت آن شدند، اما قدمتی چندهزارساله دارد. ۳۰ ماده که بر شناسائی حیثیت ذاتی كلیه اعضای خانواده بشری و حقوق یكسان و انتقال ناپذیر آنان تاکید دارد و باورمندان به آن معتقدند اساس آزادی و عدالت و صلح در جهان تشکیل خواهد داد.

چه، تاخت و تاز گرایش راست سُنتی باند ولایت روی شکل برکناری آقای مُتکی، قادر به پنهان کردن این واقعیت نیست که موضوع جدال از چگونگی دست به سر کردن عُضو آن فراتر می رود و پُرسشی در مورد آرایش نظام پس از پایان ماه عسل گرایشهای شریک در قُدرت است. از این زاویه، زورآزمایی روی جسد سیاسی آقای مُتکی را می توان آغاز پروسه ی طرح جدی تر این تردیدها و هراسها و انگاشتهای برآمده از آن ارزیابی کرد.

قریب یک ماه پیش از دوستی عزیز تلفنی داشتم که محتوای کلام شان این بود: امسال برای تجلیل 21 آذر در لندن اجتماعی خواهد شد که ضمناً از مرحوم دکتر زهتابی هم تجلیل خواهد شد و اغلب رجال و گروه های سیاسی هم آنرا تایید کرده اند، شما هم صلاح است تایید خود را اعلام کنید.

می توان گفت کسانی مثل نظمی افشار که به بهانه ی استفاده از حق آزادی بیان به دیگران تهمت و افترا می زنند در قبال دمکراسی مسئولیت فردی خود را قبول ندارند و عملا خواستار برقراری رژیم پلیسی در جامعه هستند به این شرط که آنان در راس امور باشندو آندسته از رسانه گروهی که از یک طرف ادعای طرفداری از پرنسیب های دمکراسی را دارند اما در عین حال به ترویج شایعه و شانتاژ امکان فراهم می کنند دچار دو گانگی اخلاق هستند ودر عمل حرمت دمکراسی را می شکنند.

هيچ حکومت و تمدني از بيرون مضمحل نمي شود بلكه از درون مي پا شد. مرحله پوسیدگی رژیم اسلامی از مدتهای طولانی آغاز گردیده است.موقعی که محمد خاتمی در دوم خرداد سال 76 مانند گورباچف وعده اصلاحات داد و وقتی نتیجه نداد وبا گریه وزاری از مردم پوزش خواست و از آن لحظه امید به درمان رژیم اسلامی به یاس گرائید اما اوج ناامیدی به اصلاح نظام در کودتای انتخاباتی 22 خرداد سال 88 به وقوع پیوست ومردم راه مقابله با حکومت را برگزیدند و...

جنداله در روز تاسوعا با انفجار دو بمب که توسط دو نوجوان از اعضای آن در طی عملیات انتحاری انجام گرفت و باعث کشتار 39 نفر از مردم بیگناه و بیدفاع شیعه و سنی در شهرستان چابهار گردید، رژیم ددمنش و ضد بشر جمهوری اسلامی را تحریک کرد که بلافاصله دست به یک عمل تلافی جویانه بزند و کارگزاران رژیم 11 نفر اسیر زندانی را بدون محاکمه در محوطه زندان زاهدان به جرم محاربه و همکاری با جنداله به دار آویختند.