پنجشنبه 10 دی: با تظاهرات به سبک ايرانی امروز ساعت 3 به بعد، نشان ميدهيم که تهديدها تاثيری نداشته است.راهپيمايی های برق آسا بکنيم و رفتن به سمت نافرمانی های مدنی و اعتصابات مهم اينست که با اين روشها نشان بدهيم که خشونت ورزها از مهار جنبش عاجزند.

حکومت در روز 16 آذر یک دیکتاتوری نظامی بود، بعد از آن تا 27 آذر به دولتی ایدئولوژیک تبدیل شد. این روند تا روز تاسوعا ادامه یافت و مجددا در روزهای تاسوعا و عاشورا شاهد دیکتاتوری نظامی بودیم. پس از آن حکومت به یک دولت پلیسی تبدیل شد و سعی کرد شکست روز عاشورا را با بازداشت شهروندان جبران کند، این تلاش چاره ساز نبود و از روز سه شنبه 8 دی ماه، مجددا شاهد دولتی ایدئولوژیک هستیم که مذبوحانه تلاش میکند توده های هوادار خود را در خیابان به صف کند.

پنج خبرنگار خارجی در گفت‌وگو با وب‌سايت راديوفردا نظر خود را در مورد سه واقعه مهم سال ۲۰۰۹ در ميان گذاشته‌اند. کوين اندرسن، از روزنامه گاردين، يگال شليفر، از کريستين ساينس مانيتور، نيکلا سابلوف، از هافينگتون پست، جولين پين، از فرانس ۲۴، و تام گراس، از نويسندگان وال استريت جورنال، همگی جنبش اعتراضی پس از انتخابات رياست جمهوری ايران را يکی از سه اتفاق مهمی ناميده‌اند که در سال جاری میلادی که به پایانش نزدیک شده‌ایم دنيا را تکان دادند.

مردم ایران می دانند که رادیکالیسم مطلق برای آنها آگاهی نمی آورد و معلوم هم نیست که وعده و وعیدهایی که در سیاست داده می شود، تضمیین اجرایی داشته باشد، همانا که خمینی وعدهء آزادی و عدالت برای مستضعفین می داد، ولی در عمل برایش اجرا نشد و درست مقابل آن عمل کرد. پس باید هوشیارانه دیکتاتوری را خنثی کنند و اسیر شعارها نشوند، چون آنها که خود را رهبر می دانند و مردم را به میدان ها می کشند، در هیچ زمانی نمی توانند، مافوق انسان باشند و جزیی از همان متابولیسم انسانی هستند.

در آغاز مسئله بود ـ مسئله ساده بود ـ مسئله پیچیده شد ـ مسئله منفجر شد و سرانجام ـ مسئله معّما شد. در آغاز مسئله بود، مسئله انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری پس از تأسیس نظام ولایت فقیه پس از انقلاب سال 1357 بود. مسئله ساده بود، زیرا موضوع انجام یک تکلیف قانونی بود که طبق اصل 114 قانون اساسی جمهوری اسلامی: «رئیس جمهور برای مدت 4 سال با رأی مستقیم مردم انتخاب می‌شود و انتخاب مجدد او به صورت متوالی، تنها برای یک دوره بلامانع است.» می‌بینیم که مسئله ساده بود، زیرا ...

سه روز پيش در روز يکشنبه، روز تظاهرات عاشورا در تهران، علی موسوی حبیبی، خواهر زاده ميرحسين موسوی، در خيابان هدف گلوله قرار گرفت و جمهوری اسلامی اين قتل را به اپوزيسيون منتسب کرد، هر چند همه شواهد دلالت بر قتلی ديگر توسط مأمورين غيررسمی رژيم دارد.

اما واقیعیت های خشنونت 30 ساله به روشنی نشان می دهد که در تمام دورهای سرکوب از 30 خرداد تا امروز شروع خشنونت از جانب لباس شخصی ها ، بسیج ، کمیته و نیروهای انتظامی رزیم بوده است و اکنون این ابزار دیگر کاربری سابق را ندارد؛ از سوی دیگر عدم سازش با غرب ، تحریم های بیشتر، توان جمهوری اسلامی را برا ی برای هر گونه رفرم اقتصادی سلب نموده است و سرانجام این نظام به دلیل محدویت های ایدئولوژیک خود قادر به حل مسایل اجتماعی جامعه ایران هم نیست بنابراین دست رژیم برای سرکوب ها به مانند گذشته باز نیست...

اما، به خاطر سیل خبرهای دردناک ِ گوناگون، خبرهایی هم در این رهگذر دهکده جهانی اینترنتــی، گُم می شود، که جالب است به بعضی از آنها اشاره شود! مانند، مداح هان روز ِ تاسوعـا و عاشورا. در مقابل ِ حرکت توده های عظیم و ستمدیده، اندک شمار ِ قمه کشان، به تکاپو افتادنـد که از قافلـه عقب نمانند، از اینـرو برای جلب بیشتـر، دست به دامـان مداحـان شدنـد، کـه ای بـرادران هـم کیش و همدل، چه نشسته اید که مـردم در این عرصـه مبـارزات، گوی سبقت را از ما گـرفتند و هر روز کـه می گـذرد بــه تعداد آنها افزوده می شود.

30 سال تحقیر نسبت به مردان و زنان نجیب ایران و 30 سال تحقیر برای ما ایرانیان خارج از کشوردیگربه نظر میرسد به انتها رسیده باشد. حکومت ولی فقیه به دست خود یک بیک درب هرگونه مماشات وسازشی را بین خود ومردم ازبین میبرد. این حکومت با تداوم کشتار مردم در روز عاشورا، یک گام دیگر به دوقبضه کردن سند مرگ خود نزدیکتر شده است.

خامنه ای آخرین نیروی خود را بسیج کرده است تا امروز 4شنبه با اتوبوس ها از شهرها و روستاهای دوردست با پرداخت پول برای تهران سیاهی لشگر جمع کنند و با قرآن بر سر نیزه کردن و فریب مردم، یزید بودن خود را پنهان کند. غافل از آن که این بار در نقش معاویه ظاهر می شود.ضمن اطلاع رسانی و قدر دانی از حرکت هوشمندانه دانشجویان، از مردم ایران درخواست می شود تا برای مرحله اعتصابات گسترده علیه حکومت کودتا آماده شوند.