به آسمانِ کودکی
به آسمانِ کودکی سلام
به بام وُ آن همه ستاره ها
که هر ستاره اش
- نهالِ مخملینِ آتشی -
نهاده در نهانِ من به یادگار
به شط وُ شرجی وُ شبِ صبور
به نی نوازِ عاشق وُ بَلَم
به نامه های بی جواب
به آب وُ ماهِ مهربان، سلام
به لنج ها وُ جاشوانِ شروه خوان
- مسافرانِ پهنه های بیکران -
به ماهیانِ راز دارِ نغمه ها، سلام
به دوده های نفت وُ لوله های خفته بر زمین
چو اژدهای بی صدا وُ هر کدام
چو خونِ من به رگ روان وُ بی کلام
به «کُولیان»1 که کَنده بادِ داغ
بر جبینِ شان شیارها
نشان ز شوره زارهای «زار»2
به کودکی که پا برهنه می دَوَد
ز نقطه تا به سطرهای دور
به زیرِ خیزرانِ آفتاب
به کوچه های کژ مدار
که خورده سیلی از خراب
- کَپَر! و هر کَپَر سکوتِ کینه ای
ز زهرِ زخمِ نابرابری پیام –
به خاک وُ نخل ها وُ خوشه های نور
که آوَرَد به کلبه ها وُ کوچه ها چراغ
به دفتر وُ کتاب وُ مدرسه، سلام
به زنگ ها وُ شور وُ هلهله
به قهر وُ آشتی وُ عاشقی، سلام
به دست های مادرم، سلام
که آفرینشی یگانه بود
شکوهِ شعرِ جاودانه بود
به چشم های خسته ی پدر
که خشمِ خفته بود وُ شرمِ روزگار
به یادهای رفته ام، سلام، سلام
تو ای همیشه خاطراتِ خوبِ من
خیالِ تو رها نمی کند مرا
درین شبی که گویی اش نمی رَسد سحر
خیالِ تو رها نمی کند مرا...
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
کُولی = coolie = کارگر، باربر. زار = بادِ جن
2012 / 11 / 28
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید