سخنان افسانە در روز چهلم فرزندش کاروان

برگردان رئوف حسن زادە

در آغاز بە ‌همە شما میهمانان گرامی شهیدم کاروان، خوشامد میگویم، بویژە آن خانوادەهایی گرامی و محترمی کە فرزندانشان را چون من از دست داداەند، آنانی کە فرزندانشان در بندند و زخمی شدەاند. خۆش آمدید، بلە خوش آمدید بر مزار کاروان ، برای چهلم شهیدم.
چند سخنی دارم کە میخواستم بە عرضتان برسانم.
بسیاری میگویند کە پسرمن خردسال بود، بلە من هم میگویم کە فرزند من بە سال و بە اندام خرد بود، اما کاروان بە فکر بە هوش بزرگ بود، میدانید چرا؟
چون ما در جامعەای زندگی میکنیم کە انسانها زود بزرگ میشوند، درجامعەای کە ناخشنودی، رنج، پلشتی، ستم و هرمان آنچنان فرواوان است کە، هرآنکە را اندکی شعورو انسانیت باشد واین دردها را ببیند، ناخشنود وخشمگین میکند.
و همینها هستند کە کاروانهای ما، از همان اوان خردسالی آنها را لمس کردە وبا چشمان خود میبینند. کاروان من نیز بسیار زود این دنیای نابرابر را حس نمود و این همە رنج او را آزردە کرد. بلە کودکان امروز کودکانی آگاه و بینا هستند و میدانند کە جهانی بهتر و زیباتر نیز وجود دارد و دیگرنمیتوانند بی تفاوت باشند. در این جامعە، ما انسانها زود بزرگ میشویم، من افسانە مادر کاروان نیز یکی از آنانی هستم کە بسیار زود پا بە جهان بزرگسالان نهادم و بزرگ شدم، در چهاردە سالگی زن خانە و در ١٥ سالگی مادر کاروان شدم. جهان تلخ و شیرین کودکی و مدرسە را تجربە نکردم.
اگر من تا دیروز نمیدانستم، اما اکنون بخوبی میدانم کە چرا کاروان من و کاروانهای این سرزمین بە خیابانها می آیند و سینەهای خود سپرگلولە دژخیمان میکنند. اگر تا دیروزنمیدانستم از این جهان چە میخواهم و چرا زندگی میکنم، اما امروز میدانم کە هدفی بزرگ داریم، و آ پویایی راه کاروانها وآنانی کە با خونشان برای ساختن جهانی بهتر و عاری از ستم ، نابرابری و ظلم و جور تلاش کردند، جهانی کە همە آنان برای ساختنش، گام نخست را نهادە وجان های پاک خود را براهش دادند، آنانی کە پیش همە شایستە این جهان بودند.
ما نیزهمە شایسە یک زندگی خوب و زیبا هستیم، زندگیی کە خود را در نماد زن، زندگی ، آزادی و برابری انسانها مینمایاند.

ژن ، ژیان ، ئازادی / زن زندگی آزادی
راه وآرزوی کاروان و همە شهیدان پر رهرو باد
شهید زندە است.
آتش بەخون و انتقامیم ---- انتقام شهیدمان میستانیم