بمباران

بمباران

امواج مهیب آن آژیر هراس

مینماید این راز

تا لحظه ایی دیگر باز

از پس آوای آن بوم سیاه

آتش و دود به هوا بر خواهد خواست

***

باز در گوشه ایی از شهر

در میان گرد و خاک بیکران

خانه ها ویران، درختان سوخته در آتش، بلبلان سرگردان،

در گوشه ایی خون آلود میان زبانه های آتش و دود

مادری چون سنگ، نگاهش ساکن و منگ

کودکش خشکیده بر دامان، دست ها آویزان

چهره اش بی رنگ

هراسان مردمان حیران، دیده ها پژمرده و ترسان، قلب ها افسرده و گریان

 لب ها بی لبخند،

هزاران مردمان سرگردان، در صفی طولانی و پیچان، از پی سرنوشتی نامعلوم ،

 در بی راهه هایی از خار و سنگ

***

و باز

فریاد بم آن آژیر دراز

می نگارد این راز

خطری دیگر نیست

کودکی ، مادری، خانه ایی یا پدری دیگر نیست ....