آی مادر
مادر!
نمی دانی
چقدر دلم برایت تنگ شده است.
ایکاش
باز کودک می شدم
تو هم برمی گشتی
و توی تشت خانه
می شستیم.
ببین مادر!
چطور همه چیز زیبا شده
دیگر موقع برگشت به خانه
لباس هایم آلوده نیست.
بعد از غذا
دست و رویم کثیف نیست.
دیگر حرف گنده تر از دهانم نمی زنم!
ایکاش
می توانستم بزنم
و باز دو سیلی
از آن دستان لطیف ات می خوردم.
از سیلی ها
از مشت و لگد ها
از پوتین ها
می ترسم مادر!
دیگر حرف کوچک تر از
دهانم نیز
نمی توانم بزنم!
آی آنا
آنا بیلمیرسن
نیجه گؤنلؤمه تؤشمؤسن.
کاش بیرده قاییدیپ
اوشاق اولایدیم
سنده دؤنؤپ- گلیپ
حیطی میزده کی تشت ده
منی یوسایدین.
باخ آنا!
هر شیء نه گؤزل اولموش!
داهی هر دؤنؤشؤمده ائوه
پالتارلاریم پالچیق لی دییل.
هر یئمکدن سونرا
اوستو- باشیم
شیره- شیرتیقلی دییل.
داها آغزیمدان یئکَه دانیشمیرام، آنا
کاشکی دانیشا بلیدیم
و سنین او یوموشاق اللریندن
ایکی سیلّی یئیردیم.
قورخورام آنا!
سیلّی لردن
یومروق لاردان
تپیه[تپیک] لردن
پوتون لاردان.
آرتیق
آغزیمدان کیچیک ده
دانیشانمئرام آنا!
باخچامدا کئ آغاج
آه باخچامدا کئ آغاج!
سنی کؤکسؤز
یاپراقسیز آغاج.
آییرا بیلمیرم گؤزلریمی
سنین او تک بوداقیندان
سالّانان
گؤزو باغلی یئمیش لردن.
دولدورورام سبت- سبت
گئجه- گؤندؤز
سنین او تک بوداقیندان
سالّانان
گؤزو باغلی یئمیش لردن.
آه سنی سوی سوز آغاج!
کیم سنی اَکتی منیم باخچاما؟
آرتیق بوداقینی گؤرمه یه
نه ائشیق قالدی گؤزلریمده
نه ده بیر گؤج، اللریمده
آشار -داشار سبت لری
داشیماغا.
آه سنی سوی سوزآغاج!
سنی کؤکسؤز
یاپراقسئز آغاج
کیم سنی اَکتی منیم باخچاما؟
درخت باغچه
آه
توای درخت باغچه ام
توای
بی ریشه و بی برگ
نگاهم جدا نمی شود
ازآن میوه های چشم بسته و
آویزان شده از تنها شاخه ات.
سبد سبد
شب و روز پر می کنم
ازآن میوه های چشم بسته و
آویزان شده از تنها شاخه ات.
آه تو ای درخت بی اصالت
بی ریشه و بی برگ
چه کسی تو را در باغچه ام کاشت؟
نه دیگر
سویی در چشمانم مانده
تا آن تک شاخه ات را بنگرم
و نه توانی در دستانم هست
که سبدهایت را حمل کنم
آه!
تو ای درخت بی اصالت
بی ریشه و بی برگ
چه کسی تو را در باغچه ام کاشت؟
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید