ضعفهاي ما و فرصت طلبي ناخدا

فضاي تربيتي و تبليغاتي حاکم بر فضاي ميهن عزيزمان ايران و همچنين فيلتر شديد رسانه ها و سايتها و افکار و بطورکلي گلچين هرگونه اطلاعات ‘ و وارونه سازي حقايق به نفع خود ‘ توسط رژيم سرکوبگر و در کنار آن و همزمان با آن نوعي ضعف عملکردي و رخوت در اپوزسيون و فعالين سياسي ‘ موجب شده که يک فضاي خالي رهبري براي توده هاي خودجوش و جهت دهي آنان بيش از پيش احساس شود.

و همچنين بي اعتمادي بين گروههاي مخالف نسبت به يکديگر و نگاه هاي بدبينانه درون گروهي و نهايتا انشعابهاي دروني و همه و همه که منجر به تحليل براي مبارزه بوده را از جمله دلايل ادامه حرکت مريض وار و ديوانه وار کشتي شکسته جمهوري اسلامي ‘ عليرغم ميل عموم مردم چه در داخل و چه در خارج از ايران ‘ مي توان شمرد.

عدم وجود رهبري فراگير ‘ اقدامات بي نظم و پراکنده ‘ موجب شده که همه فداکاري ها و از جان گذشتگي هاي موردي هم ‘ همچون موجي سخت بر بدنه اين کشتي با ضربه اي سهمگين ولي متاسفانه ناکافي وارد آيد و افسوس که بدون سازماندهي مناسب ‘ ضمن هدر دادن مشقات تک ستارگانمان‘فرصت کافي به ديکتاتوري حاکم را براي بازسازي و تخليه آبهاي سهمگين وارده را ‘ به ناخداي بي کفايت ولي فرصت طلب اين کشتي مي دهيم.

صداها به هم نميرسد .

کاملا واضح و مبرهن است که رژيم سرکوبگر تا چه حد زيادي موفق به حفظ فضاي فيلتر افکار ‘ اخبار و حتي علوم در ايران شده و به دليل عدم واکنش مناسب ما ‘ همچنان از اين استراتژي به نحو مطلوب استفاده مي کند.

در سالهاي اخير فضاهاي مجازي و اينترنت تا حدودي به ابزار خوبي براي پوشش اين ضعف و شکستن اين سد ‘ و عليرغم تمام تدابير لشگر سايبري سپاه ‘ تبديل شده ولي آنچه در راه استفاده از اين ابزار مي بينيم متاسفانه نوعي شتاب زدگي ‘ هيجان و يک نوع عدم طراوت و تازگي براي جذب توده ‘ جهت شروع و ايجاد يک حرکت توفنده و انقلابي است .

ما ابزارها را امروز تبديل به بلندگوهاي تبليغاتي احزاب کرده ايم ‘ و هر کدام سنگ خود را به سينه زده و به دنبال حامي و جذب تماشاگر و سياهي لشگر هستيم و در اين راه دست به دامان افتخارات و قهرماني قهرمانان گذشته خود هم مي شويم و شرحي از حال امروز خود به وضوح ارائه نمي دهيم.

از احزاب ميشنويم ولي چيزي نميبينيم ‘ اسمشان را مي شنويم و اعضايشان را نمي شناسيم . از اقدامات انقلابي و نقش تعيين کننده شان در سايتها مي خوانيم و انگشت به دهان مي مانيم که کجا ? کي ?

گذشته يا حال?

اگر حساب وارثان محض را از حساب احزاب و کادرهاي به واقع فعال جدا کنيم ‘ اين سوال پيش مي آيد که آيا اين شما که منتقد رژيم سرکوبگر فعلي هستيد ‘ چيزي جاي آن هم براي ارائه داريد? کجايند کادرهايتان ? چيست فلسفه تان ? به دنبال چه هستيد? چه چيز را مي خواهيد جايگزين اين نظام پوسيده کنيد?

چه برنامه اي براي پرورش نيرو براي رسيدن به اهدافتان داريم?

آيا نوشتن چند خط مرامنامه و استفاده از متون حقوق بشري و ايجاد سايت و انتشار اخبار‘ تحليل هاي سليقه اي و شخصي مقاله هاي روشنفکرانه و معمولا بدون مخاطب ‘ محکوم کردن ديکتاتوري از راه دور براي حفظ ژست مبارزه و بطور کلي سوار شدن بر موج مسائل روزمره همه هنر و کل فعاليت ماست?

اصلا کاري به گفتارها و تفکرات و شعارها ندارم چه کرده ايم ? عملکرد??

آنچه من ميبينم ‘ دايره بسته اي است که عده اي در داخل آن ‘ خود را چنان متفکر و مسلط و تعيين کننده فرض کرده و دچار اين توهم هستند که هر لحظه پروژه پرتاب به فضاي ‘ موشک جديد در دست ساختشان به پايان ميرسد و دريغ از کمي واقع بيني و دريغ از ذره اي ارزيابي از جايگاه خودشان و افکارشان در بين توده.

البته توجيح هاي فلسفي مناسبي هم براي خود داريم که معمولا به کار ميبريم :

" که بايد کار کرد و فرهنگ سازي کرد " و البته نمي گوييم که بايد اين کار را بکند و چگونه ! ‘ يا "جامعه را بايد پذيرا از نظر فرهنگي ساخت " و نمي گوييم چه کسي بايد بسازد و لابد منتظريم دانشگاه اسلامي اين بار را به دوش بکشد! و يا اينکه " رژيم سرکوبگر اجازه پيشروي بيشتر نمي دهد " و ...

که همه اينها را همه ما مي دانيم و سوال من اينجاست تا به حال براي دور زدن و از بين بردن همين موانع که همه ما مي دانيم و عنوان مي کنيم ‘ چه کرديم?

آيا برنامه اي ريخته ايم و يا به انتظار ديگري نشسته ايم?

يا به انتظار لبريز شدن کاسه صبرمردم پس از تحريم ‘ يارانه و سرکوب و ... نشسته ايم که شايد فرجي شود و سلسله مصاحبه هايي زير درخت سيب راه اندازيم و براي به دست گرفتن امور سوار هواپيماي ايرفرانس شويم و ...

يک جستجوي جزئي در اينترنت ‘ همان فضايي که براي مبارزه در چنين وضعيتي به آن اکتفا کرده ايم و تا حدودي و مواقعي نتايجي هم به بار داشته ‘نشان مي دهد که ما چقدر در زمينه ايجاد منابعي از تفکراتمان ‘ ايده آلهايمان ‘ برنامه هايمان برايدستيابي نسل جوان و توده مردم ضعيف و باري به هر جهت عمل کرديم.

چه منابع آموزشي براي ايشان فراهم ساختيم? چه سيستم آموزشي براي ايشان پيش بيني کرديم?

تاکيد مي کنم ‘ آموزش براي ايجاد فرصت انتخاب به ميل و از روي آگاهي و نه چيز ديگر.

آيا درفضاي مجازي يا همان ميدان مبارزه که انتخاب کرده ايم براي حرکت واداشتن توده و... چيزي جز سهم خواهي ‘ خودنمايي و تلاش براي التيام بخشي زخم هاي کهنه قابل مشاهده داريم?

سايتها ساخته ايد ‘ روزنامه هاي اينترنتي ايجاد کرده ايد ‘ فعاليتهاي فيس بوک را هم از دست نداده ايد ولي آيا از همه اينها چيزي جز تحليل وقايع ‘ اخبار و شعارهاي حزبي بيرون مي آيد?

تحليل ها محترم اند و روشني بخش راه هاي تاريک و پرپيچ و خم و من آن را هم لازم مي دانم و اخبار و وقايع را نيز .

ولي آيا تا به حال تلاش براي ارائه بحثهاي اصولي و هدف دار براي آموزش و معرفي سرچشمه افکار انجام داده ايم?

به عنوان مثال من از مارکسيست هاي ايراني نام مي برم.

ما شاهد گروهها و احزاب مختلف هستيم که خود را مارکسيست دانسته و فلسفه مارکس را سرلوحه راه خود مي دانند و طبق آن عمل کرده و عوام را هم فرا مي خوانند به اين راه.

ولي کداميک از اين گروهها که کم هم نيستند تلاش براي آموزش و تبليغ و تشريح فلسفه مارکس به صورت منظم و اصولي کرده اند?.

همه منتقد رژيم و جناياتش هستند و بر عليه آن مبارزه مي کنند و افشاگري مي کنند و تجمع راه مي اندازند و و و

ولي پس چه ميشود که در دل اکثريت عوام جايگاهي ندارند و حتي شايد وحشتناک هم به نظر برسند.

مدافع حقوق اينان باشيد و در دل جايي نداشته باشيد و حتي نشناسندتان?

اين هم براي خود هنري است!

و جالب اينجا است که وقتي با اين هنر خود با عدم استقبال توده مواجه ميشويم ‘ ضعف فرهنگي ‘ خرافات حاکم و لزوم ادامه روند آرام فعلي جهت آماده شدن عوام در آينده اي ناپيدا ‘اولين جملاتي مي شوند که طوطي وار و براي توجيح به خورد يکديگر مي دهيم.

وابستگي به خرافات ديني هست و فضابراي حرکت انفعالي آماده نيست??!!

خوب معلومه که نيست ‘ دوستان. هيچ مطلوب هيچ وقت و هيچ جا آماده نيست. شما چه کرديد که آماده شود? آيا جر اين است که در غياب شما و در بحبوجه ضعف عملکردي شما در آموزش ‘ مذاهب جديدي چون بهاييت هم به مذاهب قبلي اضافه شده و سر بلند کرده?

به عنوان مثال ‘

چرا کسي لب باز نمي کند که بگويد اين شعار وحدت عالم انساني که بهاييت در بوق و کرنا کرده را ما در اينترناسيوناليسم تعريف کرده ايم و بحث جديدي نيست.

چرا کسي لب باز نمي کند که بگويد که اگر دين با شعارهاي مظلوم گرايانه و خيرخواهانه تلاش در تسلط بر عقل و علم شما براي بهره کشي و سواستفاده دارد ‘ اين ما هستيم و طبق اين دليل و اين استدلال و آن برهان ‘ مدافع حق شما هستيم که اينک کافر ‘ تروريست و خطرناک خوانده ميشويم?

چرا تلاش نمي کنيد که شناخته شود فلسفه وجودي تان و منطق تان توسط نسل جديد پرورش يافته در جمهوري اسلامي براي انتخاب مسير? انتخابي از روي آگاهي .

تا به کي مي خواهيد نقش ولي و قيم را براي عوام بازي کنيد و آن هم به صورت ناموفق.

امروز ديگر توده نياز به قيم ندارد . امروز توده نياز به آگاهي دارد ‘ آگاهي براي انتخاب . انتخاب براي حرکت . حرکت ‘ حرکتي کوبنده و پرشور.

ما بايد منابع علمي ‘ فلسفي و در کنار آن تاريخي که در داخل کشور ‘ نسل جوان مان از آن محروم هست را براي ايشان بيش از پيش تکثير و قابل دسترس براي مطالعه جهت يافتن فرصت انتخاب به ايشان ‘ سازيم.

بايد از تک تک توده ها ‘ متفکريني و رهبراني براي سازماندهي مبارزات از درون بسازيم .

اقتصاد بي رحم و در کل نوعي حسابگري مخصوص اين دوران ‘ تا حد زيادي نقش احساسات را در راه اندازي و سازماندهي هاي انقلابي از بين برده دوستان.

ديگر نمي توان با شعار و تبليغ و حرف ‘ عوام را به راه انداخت وانتظار سربازاني فداکار و گوش به فرمان داشت.

از طرفي به انتظار نشستن براي اشتباهات احتمالي رژيم هم چيزي جز فرصت سوزي نيست.

تنها راه به نظر من اتحاد است و اتحاد.

اتحاد بين گروهها در درجه اول و اتحاد و پيوند هر چه بيشتر بين گروهها با مردم.

و اين به دست نمي آيد ‘ مگر فراموشي تاريخ اختلافاتمان و بازگشت و دوباره خواني اصول و مباني مان و تلاش براي معرفي بدون تفسير آن به مردمي که در داخل از آن بي اطلاع هستند.

بياييم اخبار را به خبرگذاريها واگذار کنيم و پرده اختلافات را نيز بردريم و با استفاده اي درست از انرژي خودمان و ابزارهاي موجود ‘آغازگر حرکتي نوين شويم.