آیا حقوق واقعی کارگران ،در رژیم‌های سکولار و دمکرات‌های پرو غربی در آینده ایران قابل تضمین است ؟
به نظر من طبقه کارگر از دیرباز تاریخ مشخص مبارزاتی داشته است و همیشه مورد تعرض حکومت‌های استثمارگر بوده اند .
حکومت‌هایی که با تکیه به تبلیغات و فریب آرا مردم را به سمت خود جلب کرده و قانونی بر علیه مردم تصویب میکردند تا مردم همچنان در فقر و فلاکت زندگی کرده و خود منافع عمومی مردم را به غارت و چپاول ببرند !
در هیچ ماده و قانون و موادی از سیستم‌های سیاسی رژیم‌های تحت نام سکولار یا لیبرال دمکرات یا دموکراسی و یا عناوینی از این نام‌ها ،مشاهده و شفاف پیدا نمی کنید که از لغو کار مزدی کارگر حرفی یا مطلبی بنویسند !؟
راستی آیا کارگران که ارزش آفرینان جامعه هستند تا کی باید نیروی کار خود را به صاحبان ابزار تولید و سرمایه بفروشند و با کالای تولید شده خود در بازار مواجه و آن را چند برابر خریداری کنند و بعد از ۳۰ سال کار هیچ امکاناتی ندشته باشند !
و بر عکس صاحبان سرمایه و ابزار تولید روز به روز غنی و قویتر برای استثمار بیشتر بشوند !؟
وقت آن نرسیده است که طبقه کارگر ،حزب یا سازمان خود را پیدا کنند و با اتحاد و همبستگی ،از منافع خود و اکثریت جامعه دفاع و خود و جامعه را از زیر یوغ استثمار گران جهانی رها و با الغای مالکیت خصوصی ،و استقرار مالکیت عمومی رهبری جامعه را برای عدالت اجتماعی بدست گیرند ؟
شاید تاریخ انقلابات ایران و جهان ،تا اندازه‌ای به هوشیاری کارگران ایران در جهت دفاع از منافع خود و حقوق حقه و مشارکت در تولید و ایجاد تشکل و اتحادیه‌ها و سندیکا‌ها را امری بدیعی و این خواسته‌ها و مطالبات اولیه را ضروری بدانند ،ولی آنچه مهم هست نگرش اصولی طبقاتی نظام حاکم به این طبقه می‌‌باشد که مستلزم نگرش احزاب چپ کارگری با دخالت مداوم این طبقه در شوراه‌ها امکانپذیر خواهد شد .
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید