تداوم حرکت بر بستر مناسبتهای درون رژیمی پاشنه آشیل ماست

بهوش باشیم و چاره ای بیندیشیم پاشنه آشیل جنبش سبز ادامه حرکت بر بستر مناسبتهای درون رژیمی است

شروع جنبش سبز یک شروع فوق العاده هوشمندانه بود زیرا رژیم تمام مجراهای اعتراض مردمی را بسته بود و به مثابه یک اختاپوس بر همه جوانب اجتماع و سیاست و فرهنگ با اتکا به قدسی سازی بستر حکومت سیطره خود را گسترش داده بود .کسانی که فیلم "جیوردانو برونو "را دیده اند که پیشتاز "تئوری گردش زمین به دور خورشید" بود می دانند که وی یک کشیش بود همچنین گالیله هم یک کشیش بود ، تنها معضل جامعه هم سیطره حاکمیتی کلیسا بر جامعه بود لذا از کلیسا شروع کردند و به سراغ حوزه اجتماع رفتند و موفق شدند قداست کاذب کشیشان را در انظار مردم از آسمان به زمین بیاورند هرچند آن را از بین نبردند.جنبش سبز یک شاهکار بزرگ داشت و آن هم حرکت مدارا بر بستر مناسبتهای درون رژیمی برای به چالش کشیدن خود رژیم بود ، این کار را گاندی هم کرد که با اتکا به قوانین امپراطوری بریتانیا هند بزرگ را به استقلال رساند . اما جنبش ما یک تفاوت با شرایط آنان دارد و آن اینکه این رژیم یک رژیم زالو صفت است که به هیچ قانونی پایبند نیست و 7 ماه گذشته است و تلفات ما بسیار زیاد بوده است و هربار باید منتظر یک مناسبت درون رژیمی باشیم .چه بسا فاصله بین مناسبتها ما را از کار باز می دارد ولی رژیم برای برنامه ریزی زمان طلایی بدست می اورد .تجدید قوا می کند ، پاداش می دهد ،شارژ ایدئولويژیک می کند ، اتهام می زند ، کار رسانه ای با سرمایه های مردم می کند و....حال مسئله این جاست آیا باید بر بستر مناسبتهای درون رژیمی حرکت را ادامه دهیم یا وقت آن رسیده است که استقلال بیشتری را برای ادامه مبارزه در پیش بگیریم و خارج از مناسبتهای درون رژیمی حرکتهای اعتراضی را ادامه دهیم .برای مثال ما موفق نشده ایم یک اعتصاب را شکل دهیم چرا ؟ دانشجویانی که برای امتحان بعنوان اعتراض حاضر نشدند مورد حمایت جدی مردمی قرار نگرفته اند ، در اعتراض به تیراندازی به شیخ اصلاحات جز لینک نویسی کاری نکردیم ، در اعتراض به شهادت شهید موسوی حرکتی نداشتیم ، در اعتراض به تداوم عملکرد رسانه های دولتی بویژه کیهان حرکت مستقلی نداشتیم ، در اعتراض به کشتار و شکنجه عشرت آباد کاری نکردیم ،در حمایت از مادران داغدار دستگیر شده ساکت ماندیم و به پارک لاله نرفتیم، در اعتراض به دستگیری خیل عظیم نخبگان و فعالین سیاسی بویژه بعد از عاشورا کاری نکردیم ، چرا ؟؟ چون تداوم حرکت ما بر بستر مناسبتهای درون رژیمی است و باید منتظر بمانیم تا یک مناسبت از راه برسد و مناسبت جنایت اتفاق افتاده و بروز را از دست می دهیم و ما محدود شده ایم آنهم بوسیله خودمان .هم میهنان تداوم حرکت بر بستر مناسبتهای درون رژیمی پاشنه آشیل ماست .ما باید ولو یک گردهمایی کوچک خارج از مناسبتهای درون رژیمی داشته باشیم تا قبح حرکت یکنواخت گذشته شکسته شود و بی پروا بگویم شهامت استقلال عمل بیشتر را در مقابل رژیم تجربه کنیم.یک حرکت اعتراضی خارج از مناسبتها از چند حرکت بر بستر مناسبتها تاثیر بیشتری خواهد داشت .در کنار آن ما مناسبتها را هم در دستور کار خود داشته باشیم .