رفراندم مردمی 22 بهمن

صرفنظر از تمامی تفسیرهایی که نسبت به بیانیه شماره 17 مهندس موسوی وجود دارد، این بیانیه حامل پیام بسیار مهمی برای همه مردم آزادیخواه ایران است. توافق داخلی آقایان میرحسین و خاتمی و کروبی این بوده که هیچگونه اطلاعیه و اظهار نظری در مورد تجمع عاشورا نداشته باشند. تصمیم در این باره بطور کامل به خرد جمعی جنبش سبز واگذار شده بود تا خود مردم در این مورد تصمیم بگیرند. اتخاذ این تصمیم نه از روی مصلحت اندیشی یا ترس از عواقب آن، بلکه با این هدف که به حکومت ایران و کشورهای جهان اثبات شود که جنبش مدنی در ایران نهادینه شده و اعتراضات مردم ایران ریشه دار بوده و تابع اطلاعیه و اظهار نظر چند شخصیت سیاسی نیست بوده است. همچنین حکومت متوجه این واقعیت گردید که بازداشت یا ترور رهبران جنبش سبز نه تنها هیچگونه اخلالی در روند اعتراضات ایجاد نخواهد کرد بلکه هزینه حکومت در این ارتباط را بشدت بالا خواهد برد.

اصرار بسیار زیادی نیز در ایام قبل از عاشورا از سوی اندیشمندان و اعضای جنبش سبز وجود داشت که رهبران این جنبش اعلامیه ای صادر یا حداقل اینکه به حضور خود در روز عاشورا اشاره ای نمایند، ولی بلوغ رهبران جنبش سبز مانع از این امر گردیده و با سکوت کامل، تصمیم سازی در این مورد را بر عهده خود مردم گذاشتند.

در عمل نیز هیچیک از رهبران شناخته شده جنبش سبز در صحنه اعتراضات حضور نیافتند تا مشارکت بالای مردم بحساب آنها و حضورشان نوشته نشود. این تواضع رهبران خردمند جنبش سبز، علاوه بر اولویت دادن به رهبری جمعی جنبش سبز، اعلام صریح این نکته بود که ایشان هیچ سهمی از جنبش سبز و پیروزی آن برای خود نخواسته و تلاشهای آنان صرفاً برای حمایت از حقوق پایمال شده ملت ایران است.

این تجربه گرانبها از این پس ملاک عمل این رهبران بوده و در شرایط فعلی برای هیچیک از مناسبتهای پیش رو، اطلاعیه و اشاره ای از سوی ایشان صادر نخواهد شد. این خود فعالین جنبش سبز هستند که باید موضوع را بین خود به شور گذاشته و به تصمیم برسند.

انتقال رهبری جنبش سبز به اعضای آن، این جنبش را شکست ناپذیر و متوقف ناشدنی ساخته و حتی با دستگیری هر تعداد از رهبران این جنبش، و یا آنگونه که در ذهن مجتبی و چماقدارانش است، با ترور رهبران جنبش، خللی در روند اعتراضات مردمی بوجود نخواهد آمد.

بکارگیری تکنولوژی های مدرن شنود و جاسوسی و فیلترینگ اینترنت، و همچنین یکسویه کردن رسانه های ارتباط جمعی نظیر رادیو تلویزیون و مطبوعات، همه انقلابهای پیروز و موفق اخیر در دنیا را وادار به اتخاذ روش مشابهی کرده است. دارا بودن رهبری متمرکز و سازمان اداره کننده اعتراضات مردمی، حکومت را قادر می نماید تا با بهره گیری از ابزار اطلاعاتی خود، بسرعت تمام، شبکه رهبری مخالفین را شناسائی نموده و در یک عملیات ضربتی، کلیه افراد مؤثر را دستگیر و زندانی و ایزوله نموده و بسهولت جنبش اعتراضی را خاموش نماید. جنبشی که سازمان رهبری خود را از دست بدهد دیگر قادر به هیچ حرکتی نخواهد بود.

حتی در مورد سازمانی مخفی نظیر مجاهدین خلق که پیچیده ترین سیستم تشکیلاتی را داشت و تمام اصول پنهانکاری را رعایت می کردند، سازمان امنیت شاه توانست با شناسائی برخی اعضای آن و اجرای یکی از بزرگترین عملیاتهای تعقیب و مراقبت، همه اعضای آنرا شناسائی نموده و در یک عملیات ضربتی، کلیه اعضای سازمان را دستگیر و روانه زندان نموده و سازمان مجاهدین خلق را متلاشی نماید.

تأکید برحق میرحسین بر ضرورت فعال شدن «شبکه های اجتماعی» است، آنجا که در بیانیه خود می گوید: «برای مراسم عاشورای حسینی علیرغم درخواستهای فراوان، نه جناب کروبی و نه جناب خاتمی اطلاعیه صادر کردند و نه بنده و دوستانم. با این وصف یک بار دیگر مردمی خداجوی به صحنه آمدند و نشان دادند که شبکه های وسیع اجتماعی و مدنی که در طول انتخابات و بعد از آن به صورت خود جوش شکل گرفته است، منتظر اطلاعیه و بیانیه نمی مانند.»

«شبکه های اجتماعی» در جنبش اعتراضی مردم ایران شکل گرفته و فعال شده اند و این شبکه ها ضربه ناپذیرند. دستگاهای عریض و طویل امنیتی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی در مقابله با این شبکه ها عاجز و درمانده اند. این شبکه ها بصورت خودجوش محلی و صنفی شکل گرفته و همگی در راستای یک هدف مشترک فعالیت می کنند بدون اینکه نیازی به شناخت یکدیگر و برقراری ارتباطات تشکیلاتی داشته باشند. همین شبکه های اجتماعی هستند که هر کدام در مدرسه یا اداره یا دانشگاه یا کارخانه و یا در حوزه فعالیتی خود، مردم را برای راهپیمائی روز عاشورا دعوت کردند و موفق شدند یک حضور میلیونی را پدید آورند. باز هم همین شبکه های اجتماعی هستند که بدون داشتن ارتباطات تشکیلاتی با یکدیگر، در یک اقدام هماهنگ و مشترک، با بهره گیری از هر وسیله ممکن، اعم از بلوتوث و ایمیل و اینترنت، آنچنان بسرعت فیلمها و تصاویر جنایات حکومت در روز عاشورا را در جامعه منتشر نمودند که لرزه بر اندام حکومت انداختند.

جنبش سبز در گام بعدی خود «شیشه عمر» حکومت را هدف قرار داده و خود را برای 22 بهمن آماده می کند. مراسم 22 بهمن مهمترین و اصلی ترین دستاویز تبلیغاتی حکومت در 30 سال گذشته بوده و همواره آنرا بمثابه رفراندمی از میزان محبوبیت و مقبولیت خود به رخ دنیا می کشد. «شبکه های اجتماعی» که اینک بسیار باتجربه تر شده اند، با تلاشی گسترده در حال اطلاع رسانی برای حضور میلیونی در 22 بهمن هستند.

تجربه نماز جمعه هاشمی بهترین راهکار برای 22 بهمن است. مردم باید هدف خود را حضور هر چه بیشتر در میدان آزادی قرار داده و منتظر آغاز بکار بلنگوی تریبون رسمی مراسم بمانند و همانند نماز جمعه مذکور، هر شعار بلنگوی حکومت را با شعار سبز خود پاسخ دهند. روز 22 بهمن همه دوربینهای شبکه های خبری بین المللی و خبرنگاران رسانه های جهان در میدان آزادی خواهند بود و این تقابل بلندگوی رژیم و شعارهای واقعی مردم را بطور زنده به دنیا مخابره خواهند کرد. هیچ راه سرکوب و برخوردی هم در مقابل چشمان اینهمه ناظر بین المللی وجود ندارد. سفرای کشورهای خارجی و میهمانان خارجی دهه فجر نیز در روز 22 بهمن در جایگاه ویژه ای در میدان آزادی حضور خواهند داشت.

تاکتیک جنبش سبز در روز عاشورا با تاکتیک این جنبش در روز 22 بهمن بطور کلی متفاوت خواهد بود، در روز عاشورا تلاش جنبش سبز بر ایجاد «تجمعات اختصاصی سبزها» و تکرار راهپیمائی تاریخی 25 خرداد بود ولی در 22 بهمن تلاش باید بر «حضور حداکثری در میدان آزادی» و در نزدیکی جایگاه رسمی برگزاری مراسم باشد.

تجربه راهپیمائی دولتی چهارشنبه نهم دیماه، که حکومت بدلیل ترس شدید از کم بودن جمعیت و اینکه می دانست نمی تواند میدان آزادی را پر کند، محیط کوچک میدان انقلاب را برای تجمع خود انتخاب نمود، و اینکه علیرغم بسیج همه امکانات خود و گسیل هزاران اتوبوس به دهات و شهرکهای حوالی تهران و اعزام جمعیت از شهرستانها، در خوشبینانه ترین حالت توانست حداکثر دویست هزار نفر (آمار واقعی بسیار کمتر از این میزان می باشد) را جمع کند، به جنبش سبز نشان می دهد که حکومت با توجه به شرایط پس از کودتا و افت شدید مقبولیتش در بین مردم، هرگز قادر نخواهد بود جمعیت 500 هزار نفری لازم برای پر کردن میدان آزادی را فراهم آورد، بنا بر این ما با یک برنامه ریزی دقیق و اطلاع رسانی عمومی قطعاً این توان را داریم که حلقه عظیم جمعیتی پیرامون جایگاه برگزاری مراسم در میدان آزادی را بدون هر گونه شعار قبلی و یا نماد سبز علنی به کنترل خود درآورده و همزمان با شروع مراسم، نوارهای مخفی شده سبز رنگ را آشکار نموده و شعار واقعی ملت را در پاسخ به شعارهای تکراری و همیشگی و قابل پیش بینی بلندگوی ولایت فقه فریاد کشیده و رفراندم واقعی را در میدان آزادی بنمایش بگزاریم.

همانند سالهای قبل، دورادور میدان آزادی نرده کشی شده و بدلایل امنیتی، معبرهای معدود کنترل شده ای برای ورود به میدان آزادی وجود خواهد داشت، ولی سبزها می توانند با رعایت برخی ظواهر، براحتی از این گذرگاهها عبور کرده و خود را به محوطه میدان آزادی برسانند.

هدف جنبش سبز برگزاری «رفراندم مردمی 22 بهمن» در میدان آزادی خواهد بود.