منتظری از میان ما رفت

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق

ثبت است در جریده عالم دوام وی

فقیه عالیقدر مبارز آزاد اندیش دینی و معلم بسیاری از روشن اندیشان دینی امروز میهنمان، حضرت آیت الله العظمی حسینعلی منتظری به دیار حق شتافت. روانش شاد باد! منتظری از زمره آن چهره های تاریخی و دینی بود که به آنچه در باره فرهنگ ایثار و پیکار عاشورائی گفته و اندیشیده و بدیگران آموخته بود عمل کرد و آموزه های خویش به دیگران را در زندگی خویش بکار بست و خود نمونه ائی از این آموزه ها بود. منتظری شرف دینی و عزت فردی خود را به زر و زور نفروخت، به کرنش نیفتاد مگر دربرابر خدائی که بدان باور داشت. او به اریکه پر تلالئو قدرت نه! گفت.

منتظری در بدترین هنگام از میان مردم ایران رفت و نماند تا میوه آزادی را که بپای کاشت و پرورشش زحمت کشیده بود مزه کند. زندگی او در پیکار برای عقیده اش آن چنان که پیشوایش حسین ابن علی گفته بود: («انما الحیات عقیدة الجهاد» زندگی یعنی جهاد در راه عقیده ). گذشت و چندی از نزدیکشان را، ازجمله فرزند و دامادش را در این راه از دست داد.

آیت الله منتظری برخلاف بسیاری از همکسوتان خود در حصار تحجر دینی محبوس نماند و به قرائتی عرفانی و هومانیستی از دین رسید، قرائتی که با ساختار خشن و ضد انسانی و حتی ضد اسلامی رژیم حاکم در تضاد افتاد.

درگذشت این فقیه عالیقدر و انساندوست و آزادی خواه، برای مردم میهن ما و برای بسیاری مسلمانان جهان ضایعه ائی بسیار بزرگ است بیشتر از آنرو که در لحظه ائی که ما به او بیشترین احتیاج را داشتیم از میان ما رفت.

من بسهم خود بعنوان کسی که برای وی احترم قلبی بسیار قائل بوده است و بعنوان همزندانی وی مراتب تسلیت و تآثر قلبی خودم را به خانواده محترم وی و به عموم مسلمانان آزاد اندیش میهنمان و جهان صمیمانه تسلیت میگویم.

روحش شاد و خاطره اش جاودان باد

حبیب تبرزیان