از آن تیر تا این تیر

جمهوری اسلامی در سی سال حیاتش در فراز و نشیبهای فراوانی که با آن مواجه بوده است گهگاه تحت فشار به صورتی مسالمت آمیز رگه هایی هر چند ضعیف از بعضی صورتهای آزادیهای سیاسی ، فرهنگی، اجتماعی را پذیرفته است و ایدئولوژی اسلام طالبانی خود را موقتا تعدیل کرده است .آزادی تجمعات اعتراضی اما آن خط قرمزیست که حکومت اسلامی در تمامی این سالها سر سوزنی از آن عقب ننشسته است .حکومت اسلامی ار فردای انقلاب کوشید منتقدین در خیابان را با نصیحت ، تطمیع،تهدید ، زندان و اعدام از خیابان حذف کند چرا که بخوبی می دانست قلب جمهوری در کف خیابان است که می تپد و نه در صندوق رای.

در تیر 1378 پس از 18 سال دانشجویان ایرانی توانستند ساعاتی خیابانهای تهران را در اختیار بگیرند. چندین هزار نفر به خیابانها آمدند و آزادی را فریاد زدند. رهبران شناخته شده اما از خیابانی شدن جنبش ترسیدند و با دانشجویان همراهی نکردند،شعارها تند شد ،چندین هزار نفر به میلیونها نفر تبدیل نشد و جنبش سرکوب شد.

طی 10 سال در حالیکه به نظر می رسید تمامی سنگرهای فتح شده را یکایک از دست داده ایم ، تمامی امیدهایمان به یاس تبدیل شده بود و افق آینده سخت تیره بود به ناگاه آن چندین هزار نفر به میلیونها نفر تبدیل شد.در خرداد 88 ملت ایران دوباره در خیابان متولد شد. در ایران ،در اروپا ، در آمریکا و در هر جایی که اجتماعی از ایرانیان وجود دارد بذر سرمازده و افسرده حال یک ملت دوباره سبز شد. ملت ایران در شبهای داغ خرداد 88 متولد شد شبهایی که در آن مردم با هم گفتگو کردند ، رقصیدند و بحث کردند و خونی از دماغ کسی نیامد.طنز تلخ ماجرا در این است که در ایران پیرهن سفیدهای چماق بدست هم نشان دادند که می توانند متمدن باشند و به جای کتک زدن مردم بحث کنند.آنها نشان دادند که این آنها نیستند که فریاد می زنند من بحث نمی کنم من شلیک می کنم.این سلطان است که نعره می کشد من بحث نمی کنم من شلیک می کنم.ملت ایران در تظاهراتهای میلیونی و مسالمت آمیز خرداد 88 متولد شد ، سکوتش و حضورش را به رخ کشید تا دکترها و محقیقنی که بدر ایران و اروپا وآمریکا مدعی هستند این ملت برای دموکراسی آماده نیست شرمنده شوند.

خرداد 88 چهره واقعی زنان ایران ، دختران ایران و مادران ایران چه کم حجاب چه بد حجاب چه بی حجاب و چه با حجاب را به همه جهانیان نشان داد.چهره ای که بسیاری در این سالهانخواستند ببینند تا خاطره شان اززنان ایران تنها همان زنان نهان شده در پس پرده جهل باشد.تصویری که از این جنبش در جهان پخش شد تصویر دختری معصوم غرق در خون است.تصویر مادر ایرانی تصویر ان مادری است که چماقدار افتاده بر روی زمین را از ضربات مردان خشمگین حفظ می کند تا همگان بفهمند که مام میهن همه فرزندان خود را دوست دارد حتی فرزندان گمراه و تبهکار و چماقدار خود را.تصویر زن ایرانی تصویر آن پیرزن و آن مادربزرگ پشت میله های دانشگاه شیراز است که حتی شاید نداند دموکراسی یعنی چه ولی در پشت میله های دانشگاه رای خود را اطلب می کند وجواب چماق و باطومی است که تن پیرش را هدف می گیرند ، تن پیری را که حتی توان دویدن برای گریختن از ضربات نوه های ناخلف را ندارد اما شجاعانه رایش را طلب می کند.

تا همینجا نیز ما بسیار به دست آورده ایم.

اما از یاد نبریم که آنچه به دست آورده ایم می تواند به آسانی از دست برود همانگونه که انقلاب از دست رفت.از یاد نبریم که انسان نه اسیر تقدیر تاریخی است و نه قربانی مشیتی فرازمینی ،این ماییم که تاریخ خود را می سازیم و همواره جهان بهتری ممکن است. یک حضور ما یک اعتراض ما یک فریاد ما کمکی است به فردایی بهتر برای خودمان برای ملتمان و برای خاکی که به آن عشق می ورزیم.

فارغ از تعصبات ناسیونالیستی ایران قلب تپنده خاور میانه است.پس از ملی شدن صنعت نفت در عصر مصدق موجی از ملی گرایی منطقه را در بر گرفت،از پی انقلاب اسلامی در ایران طوفان سهمگین اسلامگرایی تمام خاورمیانه را شخم زد که اثرات آن به اروپا و آمریکا نیز رسید.نبردی که امروز در ایران در جریان است تنها نبرد ملت ایران نیست نبردی است میان دموکراسیخواهی و میانه روی و اعتدال با دیکتاتوری و بنیاد گرایی و تروریسم پروری. بنیاد گرایی اسلامی امروز در تمامی خاورمیانه بزرگ، شبه قاره و آسیای میانه از لبنان تا پاکستان، از ازبکستان تا عربستان و از عراق تا الجزایر سر بر آورده است.پیروزی ملت ایران در مبارزه برای دموکراسی موجی از دموکراسیخواهی را در تمامی منطقه خواهد گسترد و قرائتی دیگر از اسلام را تقویت خواهد کرد که سر ستیزه با دستاوردهای دنیای مدرن را ندارد. راهزنان در ایران همانطور که یک ملت را گروگان گرفته اند می کوشند با گروگان گرفتن شهروندان کشورها ی اروپایی و آمریکایی از آنان باجگیری کنند . مذاکره با باجگیر و راهزن به رسمیت شناخته شدن باجگیری و راهزنی است و سیاست شکست خورده ای است که تنها منجر به تقویت جبهه باجگیران و تروریسم بین المللی و تضعیف جهان آزاد خواهد شد.

و پایان سخن آنکه

یارانم اگر چه درون محبس می پوسند

اما جانیا دست علیل تو را نمی بوسند