اینترنت ملی امری است غیر واقعی

زمانیست که بحث اینترانت ملی(یا همان اینترنت ملی ) با فراز و فرودهایی همراه بوده است و ابهامات و اظهار نظر های گوناگونی در این باره وجود داشته است.

هر چند که واژه اینترنت ملی(یا همان اینترانت) با توجه به بومی نبودن زیر ساختهای شبکه از سخت افزارها تا نرم افزارها امریست غیر واقعی ، اما سعی میکنم در حد امکان معایب و مزایای این روش را بررسی کنیم.

برای این واژه چند حالت متصور است:

1_شبکه کشور به طور کامل از شبکه جهانی اینترنت منقطع گردد

2_کابران حق انتخاب بین شبکه جهانی و شبکه داخلی داشته باشند

3_سروریس دهنده های ادارات و شرکتهای دولتی و بخش خصوصی در مرزهای کشور مستقر شوند.(سرویس دهنده پست الکترونیک ملی باشد ، سرور های وبسیات های دولتی در ایران مستقر شوندو...)

 و اما معایب و مزایای هر 3 حالت ممکن:

 حالت شماره 1:

1_با توجه به قطع کامل ارتباط با مشکل عدم برزو رسانی سیستم های عامل (بخصوص سرورها) و برنامه های کاربردی (خاصه برنامه های امنیتی) مواجه خواهیم شد که این امرسبب مشکلات عدیده خواهد گردید.

2_این روش برای کند کردن روند گردش اطلاعات تا حدی مفید خواهد بود ، یعنی تا حدی طراحان این بحث به اهدافشان میرسند ولی با رشد روز افزون تکنولوژی این امر دوامی نخواهد داشت

3_این شیوه با قطع ارتباط مراکز علمی ، صنعتی و تجاری با خارج از کشور روند تولید و رشد علم در کشور کند یا متوقف خواهد شد و بازهم فاصله مان را با دنیای رو به پیشرفت افزایش خواهد داد و سبب رکود اقتصادی هر چه بیشتر از حال حاضر می شود.

 حالت شماره 2:

1_از لحاظ کند شدن گردش اطلاعات این شیوه از حالت 1 هم کم اثر تر است . چرا که قشر معترض مسلما اینترانت را بر نخواهند گزید

2_این حالت باعث هر چه بیشتر شدن شکاف اجتماعی در جامعه ایران خواهد شد که امریست بسیار خطرناک

3_نیاز به سرمایه گذاری بیشتری نسبت به حالت اول دارد و بار بیشتری بر کشوری در حال تحریم وارد میکند

حالت شماره 3:

این حالت بهینه ترین شیوه می باشد . که هم امنیت بیشتری فراهم میکند(در صورت اجرای صحیح) و هم سبب کار آفرینی و رشد صنعت آی تی در کشور خواهد شد .

اما چه زمانی اینترنت ملی خواهیم داشت؟

زمانی که موارد زیر را داشته باشیم:

1_پشته پروتکلی ملی داشته باشیم.

2_سیستم عامل ملی داشته باشیم.(نه اینکه لینوکس را فارسی کنیم)

3_سخت افزارهای ملی داشته باشیم از موس تا روترها و سیستم های تشخیص هویت

4_برنامه های کابردی  مان ملی باشد( از مدیا تا شبکه بندی و نرم افزارهای امنیتی و..)

5_الگوریتم رمز نگاری ملی داشته باشیم