به گفته آقای درویش در حالی که بسیاری از اکولوژیست‌ها و گیاه‌شناسان، آرزوی داشتن جنگل‌های هیرکانی ایران را دارند، در خود کشور این جنگل‌ها به «زباله‌دان» تبدیل شده است.

اشاره او به زیست‌گاهی‌ست که با نام «جنگل‌های به‌هم‌آمیخته کاسپینی-هیرکانی» شناخته می‌شود و مساحتی به بزرگی ۵۵ هزار کیلومتر مربع را از جمهوری آذربایجان تا ایران در بر می‌گیرد.

بخش عمده جنگل‌های هیرکانی، در ایران قرار دارد که برآورد می‌شود با میلیون‌ها سال قدمت، از مهم‌ترین و کهن‌ترین جنگل‌های کره زمین است. 

 این جنگل‌ها تحت حفاظت هر دو سازمان میراث فرهنگی و حفاظت از محیط زیست است.

سازمان آموزشی، پژوهشگی، فرهنگی ملل متحد، یونسکو، می‌گوید جنگل‌های هیرکانی، مهم‌ترین و چشم‌گیرترین زیستگاه‌های طبیعی هستند که با در نظر گرفتن گونه‌های موجود در آن، نقش ارزشمندی در تحقیقات و حفظ منابع طبیعی بازی می‌کنند.

با این همه مقام ارشد سازمان حفاظت از محیط زیست ایران نه تنها از رسیدن فراخی آن به تقریبا نیم، طی نیم‌سده، خبر داده، بلکه افزوده است که ۸۰۰ هکتار از آن نیز مخروبه است.

محمد درویش با انتقاد شدید از وضعیت استفاده از منابع آبی، نشست زمین در پایتخت، کم شدن شمار جانواران، خشک شدن انبوهی از بلوط‌های زاگرس و مواردی دیگر، می‌گوید چنین وضعیتی در تاریخ ایران سابقه ندارد.

او در بخشی دیگر از سخنان خود گفته است خلیج فارس ایران، به «آلوده‌ترین آب‌گیر کره زمین تبدیل شده است». به گفته این مقام محیط زیست، حرمت خلیج فارس تنها در حفظ پسوند آن (فارس) نیست بلکه باید برای پاکی آن نیز فکری کرد.

 مدیر کل آموزش و مشارکت مردمی سازمان حفاظت از محیط زیست ایران گفته است «ما آخرین نسلی هستیم که می‌توانیم ایران را از این وضعیت بحرانی نجات دهیم».

محیط زیست ایران طی سال‌های گذشته به دلایل مختلفی از جمله خشکسالی، آتش‌سوزی، شکار، زمین‌خواری و ساخت‌وساز، روش‌های نامناسب کشاورزی و مدیریت آب، پراکندن زباله، قطع درختان و موارد دیگر به طور فزاینده‌ای آسیب دیده است.

گروهی از مقام‌ها و نیز سازمان‌های غیردولتی ناظر، در این سال‌ها به کرات نگرانی‌هایی را در مورد وضعیت محیط زیست ایران ابراز کرده‌اند.