بدحجابم بدحجابم بی حجاب

من زن ايراني ام جوشيده از شعر و شراب . 
خم نخواهد شد سرم هرگز به قانون حجاب .

پايه اسلامتان را ای امام جمعه ها .
می کنم با تار مويی من خراب اندر خراب .

من ندارم ذره ای ترس از سخن های شما .
از جهنم تا بهشت و وحشت و رنج و عذاب ،

ننگ و نفرت بادتان ای کرکسان ، شادي کُشان .
زن به چشمان شما شد برده ای در رختخواب .

روي لب الله و اکبر سنگسارم کرده ايد ،
تا گلو در خاکها ای قاتلانِ آفتاب .

روسری را در خيابان قعر آتش افکنم ،
گيسوان را ميدهم شادی کُنان من پيچ و تاب .

ميروم در ساحلِ دريا کمی عريان شوم ،
پيکر زيبای خود را تا زنم رقصان بر آب .

لب بگيرم از لبِ معشوقِ خود در کوچه ها ،
شِيخَکان را افکنم با بوسه ها در اضطراب .

من زنم زن ، مذهبم تنها جهان آزادی است .
می گشايم بال وُ پر در آسمانها چون عقاب .

آن سَبو بِشکست وُ آن پيمانه ها بر خاک ريخت ،
مرد سالاری شده است در گور ای عاليجناب .