زندگی مادرم به این انسولین‌ها بسته است

هر زمان بوی تحریم به مشام می‌خورد، کمبود و گرانی هم به موازات آن از راه می‌رسد. دارو و تجهیزات پزشکی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. در دور قبلی تحریم‌ها این مسئله به معضلی بزرگ تبدیل شد. حالا گویا همان وضع دارد به شکلی گسترده‌تر تکرار می‌شود. دویچه‌وله در این زمینه با یکی از متخصصان بیماری‌های عفونی در تهران گفت‌وگو کرده و هم‌زمان به نظر مخاطبان خود مراجعه کرده است.
هشدار دست‌اندرکاران، شکایت‌های مردم
روز یکشنبه ۲۵ شهریور (۱۶ سپتامبر) مینو محرز، رئیس مرکز تحقیقات ایدز "بیمارستان امام خمینی"، از کمبود دارو و تجهیزات پزشکی در ایران به خبرگزاری ایلنا گفت و از آن به عنوان مشکلی جدی یاد کرد که می‌تواند زندگی بسیاری را به خطر بیاندازد.
دکتر حمید عمادی کوچک، متخصص بیماری‌های عفونی در تهران، درباره این هشدار به دویچه‌وله فارسی می‌گوید: «وقتی حرف از تحریم پیش می‌آید یک مقدار همه چیز تحت تاثیر این حرف‌ها قرار می‌گیرد. ولی این کمبودها آنقدر شدید و نگران‌کننده نیست.»
این متخصص بیماری‌های عفونی معتقد است که "این مسائل در حدی نیست که بحران زا شده باشد". او اضافه می‌‌کند: «ما هنوز با کمبود جدی و شرایطی که سیستم از کار بیافتد روبرو نیستیم و داریم کارمان را انجام می‌دهیم. هنوز به آن معنی با مسئله‌ای جدی برای بیماری‌های عفونی درگیر نیستیم. در بعضی مقاطع مثلا یک مامور خرید بیمارستان به بازار می‌رود و می‌بیند که الکل کم است و بعد می‌گوید وای الکل نیست. ولی این طور نیست که نباشد. آدم وقتی دوباره می‌رود و می‌گردد پیدا می‌کند. اگر کمبودی هم وجود داشته باشد، کمبودهای گذرایی است. من خودم تا به حال با کمبود جدی مواجه نشده‌ام.»

پاسخ مخاطبان
ما همین سوال را در شبکه‌های اجتماعی خود مطرح کردیم و از مخاطبان دویچه‌وله پرسیدیم که کمبود دارو و تجهیزات پزشکی چقدر زندگی شما یا افراد خانواده و آشنایان شما را تحت تاثیر قرار داده است؟ در پاسخ جواب‌های متعددی درباره مشکلات بیماران سرطانی، قلبی، کلیوی و ... رسیده است که به ذکر چند نمونه آن بسنده می‌کنیم.
کاربری عکسی از بسته‌ داروهای انسولین را فرستاده و در توضیح آن نوشته است: «‌این‌ها آخرین بسته‌های انسولین مادرم هستند. هرچه گشتیم در شهر زاهدان گیر نمی‌آیند و زندگی مادرم به این انسولین‌ها بسته است.»
یکی دیگر از مخاطبان نوشته است که یکی از افراد خانواده‌اش به داروهای MS نیاز دارد و گفته است که او تا چند وقت پیش برای هر سری این دارو مبلغ ۴۵۰ هزار تومان پرداخت می‌کرد و الان حتی با یک و نیم میلیون تومان هم گیر نمی‌آید.
کسی که دچار نارسایی قلبی است به ما از نایاب بودن انواع داروهایی که به آنها نیاز دارد نوشته و گفته است که این داروها یا پیدا نمی‌شوند یا اگر یافت شوند قیمت‌های نجومی دارند.
7ک بار مصرف را بشود دوباره استفاده کرد، ولی این در عمل انجام نشد. تا به حال این کار انجام نشده و شاید این را وزارت بهداشت برای آمادگی برای ماه‌های بعد داده است. ولی ما هنوز آن اوضاع را ندیده‌ایم و انشاءالله هم نبینیم.»
در این مورد هم از کاربران دویچه‌‌وله پیام‌های زیادی رسیده است. یکی دو نمونه از آن‌ها:
«من خودم کارمند بیمارستانم. برای ما دستورالعمل آمده که از تجهیزات یکبار مصرف بعد ضد عفونی چندین بار استفاده کنیم. متاسفانه به دلایلی این تجهیزات گندزدایی ۱۰۰٪ نمی‌شوند. یکی از دلایل، سهل انگاری و حجم کار زیاد پرسنل است.»
او اضافه کرده است که این مسئله حتی باعث ترس خود آنها شده که مبادا زمانی خود یا خانواده‌شان احتیاج به عمل داشته باشند.
و بالاخره کاربر دیگری نوشته است: «من دندانپزشک هستم. دور اول تحریم‌ها در زمان آقای احمدی‌نژاد، دانشجوی دانشگاه شیراز بودم. در آن زمان دستکش و سرنگ کمیاب شده بود و ما از محصولات بی کیفیت و آلوده چینی استفاده می کردیم... در این دوره از تحریم‌ها من فارغ التحصیل شده‌ام. مواد مصرفی دندانپزشکی بسیار کم، بی کیفیت و اکثرا تقلبی شده‌اند که البته همان‌ها را هم باید با جست و‌جوی فراوان و خیلی گرانتر از قبل بخریم.»