سال ۲۰۱۹: آیا فاشیسم اروپا را تسخیر خواهد کرد؟

پس از تشکیل دولت ائتلافی حزب راست افراطی لیگ شمال و پوپولیست‌های پنج ستاره در ایتالیا، در انتخابات پارلمانی سپتامبر ۲۰۱۸ سوئد، حزب راست افراطی و مهاجرستیز «دموکرات‌های سوئد» به طرزی بی‌سابقه و نگران‌کننده موفق به کسب ۱۷,۶ درصد آرا شد.

در ماه اکتبر، پلیس آلمان از کشف یک کمیته ترور و وحشت با نام «انقلاب کمنیتس»، متشکل از گروهی از جوانان با گرایش راست افراطی، خبر داد. کمنیتس همان شهری است که سال گذشته در آن هزاران نفر از هواداران راست افراطی با نمایش علامت سلام هیتلری دست به تظاهرات زدند.

در همین ماه، برای اولین بار حزب راست افراطی آلترناتیو برای آلمان برای نخستین بار وارد مجلس قانونگذاری ایالت هسن در آلمان شد. حزب آلترناتیو برای آلمان هم‌اکنون سومین حزب بزرگ حاضر در مجلس فدرال آلمان (بوندستاگ) است.

در ماه نوامبر، هزاران نئوفاشیست لهستانی با شعار «خدا، شرف، میهن» به مناسبت صدمین سالگرد تأسیس این کشور به خیابان آمدند و در ابتدای ماه دسامبر، در اسپانیا، برای نخستین بار از زمان پایان حکومت دیکتاتوری فرانکو در سال ۱۹۷۵، یک حزب راست افراطی، حزب وکس، وارد مجلس محلی یکی از مناطق این کشور شد: مجلس اندلس، منطقه‌ای که ساکنانش به طور سنتی طرفدار سوسیالیست‌ها هستند و به سوسیالیست‌ها رأی می‌دادند.

علاوه بر ایتالیا، راست افراطی در دولت ائتلافی کشورهای اتریش، فنلاند، بلغارستان و اسلواکی حاضر است؛ در اسلواکی در ائتلاف با یک حزب چپ!

امروز در مجارستان ویکتور اوربان، کارتن‌خوابی و بی‌خانمانی «جرم» تلقی می‌شود. در این کشور، تمایز میان راست و راست افراطی مطلقاَ معنای خودش را از دست داده است.

در اسلوونی، آندره سیسکو، رهبر حزب راست‌گرای «اسلوونی متحد» یک میلیشیای نظامی برای ایجاد امنیت و نظم عمومی و محافظت از مرزها علیه مهاجران تشکیل داده است.

ایرلند و لوکزامبورگ تنها کشورهای اروپایی‌اند که در آنها خبری از حضور راست افراطی در صحنه سیاسی نیست.

نقشه تهیه‌شده توسط لوموند در ماه مارس، به روزشده در ماه سپتامبر

بحران اقتصادی (و متعاقباً سیاست‌های نئولیبرال و ریاضتی تحمیلی از جانب اتحادیه اروپا)، بحران امنیت (و بحران تشدید احساس هویت ملی و بحرانی شدن مسأله مهاجران)، و نهایتاً بحران نظام نمایندگی سیاسی پارلمانی (و متعاقباً رشد پوپولیسم) سه ضلع مثلثی هستند که شرایط رشد راست افراطی را در سال‌های اخیر فراهم آورده‌اند.

سال آینده برای راست‌گرایان افراطی سالی تعیین‌کننده است، به ویژه با توجه به خیز آنها برای انتخابات پارلمان اروپا درماه مه.

گروه پوپولیست و ضد اتحادیه «اروپای آزادی و دموکراسی مستقیم» (EFDD) که حزب آلترناتیو برای آلمان عضو آن است، در حال حاضر ۴۳ کرسی از ۷۵۱ کرسی پارلمان اروپا را در اختیار دارد و درصدد است در ماه مه تعداد کرسی‌های خود را به رقم ۹۰ برساند.

ستاد فرماندهی راست افراطی علیه اروپا البته جای دیگری تشکیل شده است. از مدت‌ها قبل، استیو بنن، مشاور و استراتژیست سابق ترامپ، درصدد راه انداختن انقلابی فاشیستی در اروپاست. سازمان بنن برای تروج پوپولیسم راست در اروپا رسماً به وسیله مایکل مودریکامن، رهبر حزب مردم بلژیک در ژانویه ۲۰۱۷ ثبت شد. و اکنون احزاب مردم بلژیک، لیگ شمال و حزب برادران ایتالیا عضو این سازمان موسوم به «جنبش» هستند. ماتئو سالوینی، معاون نخست وزیر و وزیر کشور ایتالیا از چهره‌های کلیدی این جنبش است.

احزاب راست افراطی در قدرت در اتریش و مجارستان، اگرچه اعلام کرده‌اند که به سازمان بنن نخواهند ا، اما روی همان ریلی حرکت می‌کنند که استیو بنن در حال تثبیت و تجهیز آن است.

در کارزار انتخابات پارلمان اروپا، حزب تجمع ملی (جبهه ملی سابق) فرانسه اما احتمالاً به گروه بنن خواهد پیوست؛ امری که لوئی آلیو، نمانیده تجمع ملی آن را تأیید کرده است.

در فرانسه باد به سمت پرچم راست افراطی می‌وزد. محبوبیت امانوئل مکرون به شکل ملموسی کاهش یافته و در نظرسنجی‌ها تجمع ملی مارین لوپن از حزب رئیس جمهور فرانسه پیشی گرفته است. جنبش «جلیقه زردها» در آستانه انتخابات پارلمان اروپا تیر خلاصی بود بر مکرون و همراهانش در فرانسه و بروکسل.

استیو بنن علاوه برای رایزنی برای تسخیر اتحادیه اروپا، همچنین مقدمات تأسیس یک مدرسه پوپولیستی را در صومعه تریسولتی در ایتالیا انجام داده است: «یک مدرسه گلادیاتوری برای ترتیب جنگجویان فرهنگی»، مکانی قرون وسطایی برای پرورش نسل تازه‌ای از فاشیست‌هایی همچون ماتئو سالوینی و ویکتور اوربان.

نبرد برای بنن و همفکرانش تازه آغاز شده؛ بعد از چند دهه حکمرانی میانه‌روها در اروپا، قاره کهن در آستانه یک زلزله سیاسی است.

آیا پس از یک قرن، نوبت در اروپا دوباره به فاشیسم رسیده است؟