زیدآبادی درخواست نام کرده است که قطعا منظورش چهره های مشهور و احتمالا با قدرت نفوذ و یا توان جمع کردن زیر بیرق خویش،بوده است . من می توانم لیستی از برجستگان جنبش زنان در خارج از کشور و شخصیت های مورد اعتماد، ارائه دهم، که الزاما به مفهوم درک سنتی زیدآبادی از مفاهیم رهبری یا اپوزیسیونی با داشتن تک ستاره ها نیستند، بلکه کنشگران فعالی هستند که ظرف دو روز توانستند با نیروی کلکتیو اعتراض و توانایی در سمت دهی، برای نجات جان نوید، دوازده میلیون بار فریاد خود را برسانند.. آنچه زیدآبادی ها باید توجه داشته باشند ، طبقه متوسط و نسل جوان ایران بویژه زنان ، توانستند ذهنیت نیروی مقاومت (بخوان اپوزیسیون) را در طول دهه اخیر به ظهور مادی فرا رویانند. اطلاعات رژیم می فهمد چه اپوزیسیون قدرتمندی شکل گرفته است ،روی این اصل تمام نیروی خود را بکار می گیرد تا با کمک سایبری ها و دیگر پیاده نظام خارج نشین خود، با آن مقابله کند. در نگاه زیدآبادی ها این جنبش عظیم میلیونی، در حد لایک و هشتگ زن قضاوت می‌شود . من فکر میکنم زیدآبادی بهتر است بجایش ، بنشیند و فکر کند تا ماهیت جنبش‌های نوین اجتماعی متغیر را درست قضاوت کند. 
خصلت پیشرونده این جنبش ها در پیچدگی آن است . نقش شخصیت ها و روش های راهبردی آن، با اتکا به خرد جمعی/ کلکتیو /شبکه‌های اجتماعی، قابل فهم است. در واقع این همان اپوزیسیونی است که رژیم بشدت از آن می هراسد،. زید آبادی و دیگر سرزنش کنندگان احتیاجی نیست دنبال «موسوی یا کروبی » نوع جدیدی بگردند . آنها بهتر است از سرزنش واقعیت موجود خودداری کرده و به انتقاد دوستانه ،وحدتگرایانه روی آورند.