فوریه 2012

دانشگاه زنده است و آتش جنبش های پیشرو دانشجوئی، زنان و کارگران زیر خاک باقی نخواهد ماند. جمهوری اسلامی بجهت گوهر دینی و تعلقات فرهنگی و سنتی ایرانی ستیزانه اش، تاب تحمل هیچ اندیشه و تشکل غیر خودی را ندارد. تاریخ جنبش های دانشجوئی در دیگر کشورها، هرگز بربریت، سرکوب،آئین کشی، زندان، شکنجه و نسل کشی ای چون جنبش دانشجوئی ایران را تجربه نکرده اند. حکومت اسلامی از آغاز عمر ننگین ش نسل جوان را هدف قرار داد. درهای مراکز تولید اندیشه و سنگر دفاع از آزادی (دانشگاههای کشور) را بست و بهترین ها را گلچین کرده

مکررا خبر اعتصاب غذای زندانیان سیاسی را میشنویم که با هدف ایستادن در مقابل این فجایع تا چند قدمی مرگ رفته اند. اغلب آنها با فشار دوستان و آزادیخواهان خارج از زندان به اعتصاب غذای خود پایان داده اند. اگرچه اینگونه مقاومت ها مکررا حکومتیان را تحت فشار سیاسی قرار داده و گاه نیز تا حدی موجب تغییر رویه حکومت در برخی موارد شده، ولی شاهد آنیم که هیچ تغییر اساسی در سیاست های ضد انسانی رژیم ایجاد نکرده است.

گروه اسلامگرای اخوان المسلمین مصر هشدار داد چنانچه ایالات متحده آمریکا کمک‌ها به قاهره را کاهش دهد، در توافقنامه صلحی که در سال ۱۹۷۹ میان مصر و اسرائیل منعقد شد، تجدید نظر خواهد کرد.
برخی مقام‌های آمریکایی از احتمال کاهش کمک‌های آمریکا به مصر سخن می‌گویند. دلیل این سخنان تحقیقی است که مقام‌های مصری در خصوص فعالیت برخی از سازمان‌های عیر دولتی مصری آغاز کردند که در این جریان ۴۳ فعال از جمله ۱۹ آمریکایی متهم شدند. این آمریکایی‌ها از خروج از مصر منع شدند.

دمکراسی یک روش، تجربه و پروسه دراز مدت است و تنها با مشارکت توده های مردم در نهاد های مدنی، سندیکا های کارگری و نظارت بر عملکرد دولت تحقق می یابد، نظام کنونی بر اساس ولایت، تمرکز قدرت و دور از نظارت مردم شکل گرفته و بر استبداد ولایی و دینی استوار است. به باور برخی مشروعیت خود را از مردم نمی گیرد، در بهترین شرایط مقبولیت آن با مردم است، بنابرین اولین قدم در راه دمکراسی و آزادی، تشکیل دولت های محلی، تقسیم قدرت، مشارکت سیاسی و تشکیل نهاد های نظارتی و مردمی بر عملکرد آن است...