ژانویه 2019

ایرانیان نخستین مبتکر نظام اداری کشوری در جهان و ملتی واحد و رنگارنگ می باشند. تقسیم این یگانگی به واحدهای قومی-زبانی، و اتحاد آنان در یک نظام فدرال قومی-زبانی، امری ناشدنی، غیرعقلانی و واپسگرایانه است!

اين وضعیت رهبران امريكا و اروپا را بشدت نگران كرده و تصمیم گیری در رابطه با ایران را برای آنها بسیار دشوار ساخته است. همه ی آنها در تكاپو و بدنبال چاره ای

What should be done to prevent such disasters? It is necessary to know that no one is behind the events, that is, the whole society is blamed for the low and high
Transparent and timely information, without any consideration, will bring people to the executive and decision-makers' confidence and reduce the level of anger and anger caused by the concealment of the story

بی‌عرضگی وفساد مدیریت که محصول محتوم حاکمیت استبدادی است، مادرواساس وضع نا بسامان کنونی می باشد که ایجابأ علاجی برای آن در این نظام قابل تصور نیست، به این دلیل کشوررا دچار بحرانی پویاکرده است. به این علت، فاصله حاکمیت بامردم در نارضایتی عمومی ازابتدای انقلاب و به خصوص بعداز کودتای خرداد60 روزانه روبه افزایش بوده وهست. از طرفی، عارضه های روانی حاکم بر جامعه که محصول ترسی موهوم (ترس ازهیچ کس) –درآینده مورد بررسی قرار خواهدگرفت-، ونابسامانی های اقتصادی می باشند مانند: هراس، ناامیدی، افسردگی...

اینروزها افرادی شعار «میدان میلیونی» را تبلیغ میکنند و از مردم میخواهند برای روز موعودی آماده شوند که میلیونها نفر در اعتراض به حاکمیت به خیابانها آمده اند. حرف اینها این است که هیچ حکومتی چنین توانی را ندارد که میلیونها نفر را سرکوب کند و بنابراین با حرکت میلیونی حکومت عقب نشینی خواهد کرد یا حتی سرنگون خواهد شد. استناد این افراد به جنبشهایی است که در کشورهای شرق اروپا صورت گرفت و در نهایت منجر به تغییر نظام در این جوامع شد.

حدود سیزده سال قبل که سندیکای کارگران خط واحد تهران و حومه دوباره تشکیل شد، با خود امید های زیادی به همراه آورد. از جمله اینکه، رژیم در مقابل فعالیتهای سندیکائی کارگران و کارمندان نرمش بیشتری نشان خواهد داد. با دستگیری، شکنجه و زندانی شدن فعالین این سندیکا و نمایندگان معلمین مبارز، بزودی این امید ها به یاس بدل شدند. رژیم در مقابل خواسته های کارگران قصد کوتاه آمدن نداشت و می خواست گربه را دم حجله بکشد.

در مقالاتی که درمورد فدرالیسم نگاشته شده و بویژه بخشی ازمطلب آقای دکتر بهرام آبار در سایت محترم و ارگان حزب سکولار دمکرات ایران نشر یافته است، تیتر را باخط درشت اینطور انتخاب کرده اند:“فدرالیسم دامی برای تجزیه ایران”.خود نویسنده احتمالا درونی اعتراف می فرمایند که این موضوع حقیقت ندارد، اما بدلایلی باید گفته شود! طرح این مسئله از دوحالت خارج نیست: